Na mijn heerlijke vakantie op het prachtige eiland Büyükada, gelegen nabij Istanbul, sta ik in de tax-free zone van Atatürk Airport. Ik zie de prijzen en bedenk dat de Nederlandse alcoholist en/of roker hier zo blij van zou worden dat die het liefst zou verhuizen naar deze onpersoonlijke, schimmige en voornamelijk dwingende zone.

Vanuit Nederland krijg ik een bericht wat mij direct aanzet tot handelen. Iemand verdient een cadeau! Daar is de tax-free zone van Atatürk Airport redelijk geschikt voor. Want niet alles is onpersoonlijk, schimmig of dwingend.

Zoals de Victoria Secret. De geur die in deze winkel hangt valt te vergelijken met een hemel van sexy vrouwen die in de meest uitdagende lingerie met een blik van puur genot de zoetste Turkish Delights naar me toe gooien. En het mooiste was; toen een van de Turkish Delights mij had geraakt deed het niet eens pijn!

Dus ik sta daar de meest zoete geuren te testen; Coconut Passion, Mango Temptation, Stoeptegel Mortel. Elke geur die je wilt heeft deze winkel. Ik besluit een systeem in mijn geurtest te brengen.
Elk geurtje krijgt zijn eigen testpapiertje, of hoe dat ook mag heten, en die leg ik weer voor het flesje. Dat zou prima werken dacht ik. Totdat de mevrouw van de winkel bedacht om er, zonder overleg, opeens twee nieuwe geuren bij te plaatsen! En ook niet aan de voor of achterkant, nee precies tussen mijn papiertjes in! Weg systeem! Kutwijf.

Ik ruik aan “Pure Daydream” en vind deze geur passen bij mijn idee van het cadeau. De naam klopt, de geur klopt, de kleur klopt. Betalen!

Bij de kassa aangekomen zie ik vier dames van de winkel druk bezig met het bespuiten van een volgepakte Victoria Secret-tas. Dit is blijkbaar de bedoeling. Je koopt allerlei geurtjes (want lingerie of andere kledij is er niet te koop) maar de tas heeft ook weer zijn eigen geur.

Ik ben aan de beurt. In een zwaar Turks accent zegt de dame: “Passport, Boardingcard please”. Ik geef beide items binnen vijf seconden aan haar. Ze scant mijn Boardingcard, toen zei ze gek genoeg weer: “Passport please”. “You already have my passport?” zei ik. Ze keek me lief aan, keek naar mijn paspoort en keek mij weer aan met een blik van: “Oeps! Maar eigenlijk deed ik dit heel erg expres want ik vind het leuk dat jij zo voor mijn kassa staat met die volle baard en die leuke pet. Lekkere tijger van me”. Ik liet het mij gebeuren, ik vond het leuk. Zelden dat een vrouw haar zenuwen zo laat zien terwijl ik de rust zelve ben.

Ik betaalde en kreeg mijn paspoort en boardingcard terug. “Enjoy your flight!” zei ze. Maar mijn “Pure Daydream” bleef liggen. “Can I get the …” zei ik, terwijl ik naar het flesje wees. Ze bloosde en glimlachte op haar liefst terwijl ze heel snel een tasje pakte waar ze het flesje in deed. Ze gaf het tasje aan mij, knipoogde overduidelijk en toen het uit haar handen was kwam ze erachter dat ze het niet had besprenkeld met het geurtje. Ik liet non-verbaal merken dat het geen probleem was. Ze lachte weer, ik gaf haar een knipoog en ik liep weg.

Pure Daydream is inmiddels al op zijn plek.
Waar die plek is?
Dat blijf een Victoria Secret.

Tot volgende week,

K.    

Deel dit bericht