Amsterdam-Light
Dat is Antwerpen; “Amsterdam-Light”.
Mijn vakantie is ten einde.
Antwerpen heeft mij anderhalve week totaal vermaakt.
Ik heb comedyvrienden gezien.
Ik heb in een comedyclub geholpen met verven.
Ik heb in een andere comedyclub gespeeld.
Ik heb heerlijk gegeten.
Ik heb lekker gedronken.
Ik heb vakantie gehad.
Mijn partner in crime Lesley, de echte reden waarom ik in Antwerpen ben, is op het moment van schrijven bezig met zijn laatste dag van de kleinkunstauditie. Ik gun het hem na heel hard werken, vroeg eruit en laat erin, de toelating tot de school te halen. Fingers crossed!
Afgelopen weekend was in Nederland de Uit-markt. Hier in Antwerpen heet dat de Cultuurmarkt.
Ik snap het verschil in de naam wel. In Amsterdam wordt het groots aangepakt. In grote theaterzalen worden shows opgevoerd en op de grote pleinen evenementen georganiseerd. Hier in Antwerpen moet je het zien als een soort vlooienmarkt waar iedereen een stent heeft en flyers uitdeelt. Daar loop je dan in rap tempo langs om zo snel mogelijk naar iets van een podium te komen waar muziek gemaakt wordt of gepraat vandaan komt. Daar heb ik gestaan, maar als Nederlander kan je toch niet alles volgen. Het blijft een ander taaltje, dat Vlaams.
Ik bedacht mij dat een vriend van het Comedy Café naar België is verhuisd en daar een nieuwe Comedyclub gaat openen. “Lebowski’s” heet het. Super coole tent.
Ze waren afgelopen maandag nog flink in de verbouwing en ze konden mijn hulp wel gebruiken. Dus heb ik nog een muurtje wit geverfd. Onder het genot van een Belgische radiozender met ontzettend goede jingles en 90’s muziek. Pintje erbij. Zonnetje. Meer hoefde niet.
Zitten we op het terras een beetje uit te puffen, komt er opeens een voor mij bekend iemand het terras oplopen. Daan Hafkamp! Middelbareschool! Natuurlijk kom ik die tegen. Lekker bijgepraat, pintje. De wereld lijkt dan wel heel klein te worden. Het was alsof ik in Amsterdam zat en op een terras mensen tegenkwam. Heel ‘gewoon’.
De foto bij deze column vind ik wat minder ‘gewoon’. Dit was tijdens de cultuurmarkt bij de musical-stage. Ik was niet de enige die van deze man een foto geschoten heeft. Deze man is echt bijzonder. Ik doop hem Jerom van Mauwelaere. Jerom heeft een kartonnen doos van een ander podium meegenomen om de beste plek te kunnen bemachtigen bij de musical-stage. Wat iedereen weet, en Jerom als de beste, is dat het eerste optreden nog minstens twee uur op zich zal laten wachten. Maar Jerom is vastberaden. Dit is zijn dag. Hij heeft hier naartoe geleefd:
“Joah! Tis nie meer elken dag he, dat u gratis naar mooie zingende vrouwkes met korte rokskes kan gaan kijken! Vandaag is het mijnen dag. Ik haal subiet nog een pintje, pak het program er nog eens bij en rook der nog enen. Mij krijgen ze hier niet meer vandoan! Ik kom speciaol voor Ann Vandermeere. Die lach op haar kupke, die moakt elk manneke in een klap verliefd.
Tot volgende week,
K.
