Stel je voor. Jij bent al wakker, maar de vriend waar je mag crashen nog niet. Het is veel te vroeg om hem wakker te maken. Jullie slapen in zijn tweepersoonsbed. Gewoon vrienden. Telefoon ligt op het nachtkastje, maar je maakt hem zeker wakker als je die probeert te pakken. Wat te doen?

Dit is het moment om even je ogen dicht te doen en alle mooie momenten uit je leven eens naar voren te laten komen. Gewoon puur. Geen internet, geen communicatie, geen afleiding. Gewoon je eigen herinneringen naar voren laten komen.

De eerste vijf minuten zijn nog wat onwennig. Je hebt de neiging om die telefoon te pakken. Maar je beseft ook dat die alleen maar zinloze filmpjes van 15 seconden gaan brengen, of foto’s die totaal niet boeien. Whatsapp is ook niet interessant, want met wie moet je nou op deze ochtend gaan kletsen? Je probeert nog een keer de mooie gedachtes naar voren te laten komen.

Opeens komt die vakantie naar voren. Dat je daar liep, langs het strand en de achtbanen. Biertje in de hand, het liefste meisje naast je, en samen kijken jullie naar een man die zichzelf moed in praatte om de koude zee in te gaan. Coney Island, 2019.

Of die ijshockeywedstrijd! Daar was je nog nooit naartoe geweest! Wat een sensatie was dat zeg. Het publiek ging er vol voor. Jij zag meerdere powerplays, en schreeuwde mee met: ‘klap-klap, klap-klap-klap’ “Let’s go ISLANDERS”, of nadat een orgel speelde en er massaal “DEFENSE” geroepen werd. Je zag goals en begreep het spelletje steeds beter.

Of dat je je neef zag! Waarmee je gezellig biertjes ging drinken! Dat je opeens in de metro zat, met wijn in een bidon. Daar aan de praat kwam met een vrouw die haar geld verdiend als ‘extra’ in films. Ze maakte grappen over dat iemands veters los waren. Het was voornamelijk heel veel lachen, en toen ze eerder uit de metro moest was dat voor ons heel jammer.

Dat je in dat koude metrostation stond te wachten, en er een jongen met een gitaar aan het spelen was. Dat jij geleund tegen een paal en jouw vriendin die voor je stond. Haar hoofd lag op je schouder en samen genoten we van de melodieen die hij speelde. Dat zij aan je vroeg of je iets kleins voor hem had. Jij haar een paar dollar toestopte en zij naar de pet liep. Hij gaf haar een opgerold briefje. Het was zo’n lievelijk tafereel.

De vriend schrikt ineens wakker.

“Yo gast. Ben je al lang wakker?”
“Nee net pas man.”
“Wil je je telefoon?”
“Nee, hoef niet dankje.”
“Vind je het erg als ik nog even verder ga slapen? Het is echt vroeg man.”
“Geen probleem man, ik vermaak me wel.”

Tot volgende week,

K.

Deel dit bericht