Examenfeest
De uitslagen van de examens zijn er!
Drie opties:
1. Gefeliciteerd!
2. Succes met je herexamen!
3. Jammer joh, maar je wist al voor de examens begonnen dat je zou zakken. Dus alsnog: feest!
‘Noppen en Naaldhakken.’
Dat was het thema van mijn schoolexamenfeest. Ik zat op het Keizer Karel College in Amstelveen. De school waar de meisjes op hockey zaten en de jongens ook. Waar elk meisje een Vespa van haar ouders kreeg en elke jongen ook. En waar de meisjes werden opgeleid tot ontzettende hockeymoeders met “ach jezus ik heb mijn Ray-Ban zonnebril niet bij me, vindt Robert me nu nog wel leuk?” issues. Terwijl de jongens werden opgeleid tot top hockeyer en als je niet hockeyde tot beroeps-blower.
Oftewel, het is volkomen terecht dat de feestcommissie dan een voetbalthema aandraagt als examenfeest. Lekker edgy!
De Escape-Deluxe in Amsterdam was afgehuurd en wij gingen vanuit Amstelveen met tram 5 richting het centrum van Amsterdam. We hadden eerst een borrel op school gehad, waar de sfeer was: “Prima gratis indrinken dit, kan mij het schelen dat de champagne niet te zuipen is!”.
Maar in de tram gebeurde er iets waar ik helemaal niet op gerekend had. We zaten in de geslaagde indrink-sfeer te lachen om niks en ik kreeg opeens een arm om mij heen geslagen en een hand op m’n knie. Ik schrok me dood, dit gebeurde mij nooit. Het was een vriendin die blijkbaar de champagne een beetje naar haar hoofd voelde stijgen. Maar in mijn hoofd voelde ik me de koning: “Wauw man! Dit zijn nog eens momenten! Koester deze shit! Maar fuck, ze heeft een vriend! Waarom doet ze dit? Is dit vreemdgaan? Nee man! Ze gooit een arm om je heen. Geniet!”
Het was een van de leukste tramritten uit mijn leven.
Aangekomen bij het feest in de Escape-Deluxe zag ik alle meisjes uit 6 VWO en 5 HAVO met prachtige haardossen en adembenemende jurken. Het was geweldig. De muziek klopte, de drankjes waren lekker, ik dacht af en toe terug aan de heerlijke tramrit en ging los met m’n vrienden. We namen een moment pauze. Even op een van de lederen banken zitten die op vrij onhandige wijze bij elkaar waren gezet. Je moest echt moeite doen om de bank te kunnen bereiken.
Mijn vrienden gingen naar de W.C. en ik zat daar even alleen. Vanuit het niets kwam er een beeldschoon blond meisje naast mij zitten die ik direct herkende, omdat wij bij elkaar in de brugklas hadden gezeten. In de brugklas had ik haar laten blijken dat ik haar leuk vond en had aan haar vriendinnen gevraagd of ze misschien verkering met me wilde. De vriendinnen gaven de boodschap aan haar door en in de eerste pauze kwam ze naar me toe en zei ze met zwoele stem: “Karel, ik vind het echt heel lief en leuk dat je verkering met me wil, maar zullen we gewoon vrienden blijven? Dat is toch ook leuk?”
Maar nu zat ze opeens naast me, op de moeilijk bereikbare bank! Hier gebeurde iets! Ik voelde een gek soort energie! Ze gooide haar arm om m’n schouders, fluisterde iets onverstaanbaars in m’n oor en zoende me toen vol op m’n bek.
WAUW.
Dit is de hemel!
Mijn vrienden kwamen terug van de W.C. en zagen mij met een van de mooiste meisjes van de school tongen. “Lekker Kaar!”, schreeuwden ze vol trots.
En of het lekker was!
Tot volgende week,
K.
