Gedachten
Ze zijn niet te sturen.
Ze kunnen blijven hangen.
Ze liegen.
Ze voorspellen de waarheid.
Ze maken wie je bent.
Doeners, Denkers, het zijn type mensen.
Als ‘hokjes-mensen’ aan mij vragen: “Zeg, ben jij nou een doener of een denker?”
Dan doe ik altijd alsof ik heel erg aan het denken ben.
Ik was laatst publiek bij een debat.
Het vond plaats in De Balie in Amsterdam en het ging over satire.
Ik werd tot het onderwerp aangetrokken maar wilde vooral Raoul Heertje graag in het echt zien spreken.
Mooi om hem daar te zien en te horen spreken.
Alleen mijn gedachten werden constant afgeleid.
Helaas niet door wat jullie nu denken, want ze zat daar niet.
Er zat daar geen lookalike prinses Jasmine uit Aladdin die met mij aan het goedmaak flirten was.
Nee.
Ik zat in mijn hoofd met een presentator die ik niet goed vond en een panellid die niks toevoegde aan het debat.
Mijn gedachten werden alleen maar daardoor gevoed.
Terwijl de andere twee panelleden (waaronder Raoul) juist wel mooie dingen zeiden!
Na het debat, stond ik met een biertje in de hand na te praten met een vriend.
“Jij had moeite!”, zei hij.
“Ja. Ik baal ervan.”
“Waarom? Je hebt toch een punt? Ze waren toch ook niet goed?”
“Ik baal dat ik mij daarop gefocust heb. Waarom focussen op iets wat mij niet aanspreekt?”
Waar leg ik een focus?
Kan ik mijn gedachten sturen?
Ik denk het wel.
Moet ik dan gaan ontkennen dat ik iets gezien heb waar ik niet altijd even vrolijk van werd?
Nee.
Ik accepteer die gedachte, kijk of ik er nog iets mee kan en maak dan de keuze; gedachte weg of blijf.
Soms zie ik mezelf echt als een autist.
Dan loop ik thuis rond, zit ik op de fiets of fake ik dat ik met oordopjes in iemand aan het bellen ben terwijl ik dan al hardop pratend mijn gedachten aan het ordenen ben.
Afwegingen maak of ik me daar wel of niet druk om moet maken, gedachten aan het elimineren.
Dan maar voor vijf minuten een autist.
Ik word er blijer van.
En het lijkt alsof ik mijn eigen gedachten, al hardop pratend, kan sturen.
Dan doe ik alsof ik vet slim ben.
Alles zo goed mogelijk analyseren, patronen proberen te herkennen.
Ik ben gewoon beter dan fucking Doctor Phil!
De zin: “Waarom maak ik me hier druk om” lijkt wel een constant terugkerende mantra.
Positieve gedachten:
Mijn gedachten over mijn boekpresentatie zijn mooi, leuk en ontroerend.
Ik heb gelachen, genoten en geluisterd.
Het was een zonovergoten middag op een prachtige locatie met hele leuke en mooie mensen.
Ook via berichtjes en sociale media heb ik nog meer mogen nagenieten van een unieke ervaring.
Zulk soort gedachten koester ik heel erg.
Tot volgende week,
K.
PS. Voor de mensen die nog geen boek hebben, maar er wel een graag willen:
Stuur me een berichtje via welk medium voor jou het handigst is en het komt goed!
