Als ik de sociale netwerken bekijk zie ik dat steeds meer mensen hun vrijheid grijpen. Het gevoel van: “Dit weer is van mij, deze boottocht met teveel mensen op de boot is van mij en zelfs een dodelijk virus pakt mij dat niet af! Dikke doei!” Dat het gisteren Hemelvaartsdag was, en dat die naam heel erg te maken heeft met het Covid-Virus, zegt de mensen blijkbaar niks. “Wij doen niet meer aan Corona”, zag ik.

“Ik wil gewoon mijn vrijheid! Ik wil naar buiten! Fuck die anderhalve meter, ik wil gewoon naast elkaar zitten. Foto’s maken met vriendinnen, zoals altijd! We drinken bier, slaan een arm om een vriend heen en we hebben plezier voor tien.” Ik snap het zo goed, maar ik voel het helemaal niet. Ook de NOS stuurde mij een push-bericht: “Het is te druk, maatregelen voor de zomer dreigen.”

De cijfers mogen dan wel gedaald zijn, en mijn generatie is minder vatbaar voor het virus dan de ouderen, maar nog steeds! Waarom zou je iets wat nog niet is uitgeroeid alvast gaan tarten? Waarom ga je een uitdaging aan met iets wat onzichtbaar is, en wat jezelf of dierbaren kan doden? Ik ken IC verhalen van ouders uit mijn vriendenkring. Dat het klote is dat je binnen moet blijven en dat je niet kan leven zoals daarvoor begrijp ik, maar waarom is nu de anderhalve meter vrijheid niet goed genoeg?

Ik ben een persoon die graag mensen aanraakt. Even dat klopje op de schouder, even die hand/knuffel etcetera. Dus ik ben niet voor een samenleving waarin we constant een anderhalve meter afstand van elkaar houden. Maar ik ben ook niet voor een samenleving waarin mensen juist elkaar gaan aanraken terwijl dat nu even niet de bedoeling is. Heb even geduld. Wie wat bewaart, die heeft wat.

Ik herinner mij dat ik in de eerste maand van de quarantaine langs een vechtpartij fietste, waar gelijk mensen de twee kemphanen uit elkaar probeerden te halen. Ik was geschokt. Ik fietste en zag twee auto’s die het niet eens werden over het inhalen en ze maakten beide de beslissing om direct rechtsaf te slaan en met elkaar op de vuist te gaan. Dit terwijl er een regelgeving is en er een boete staat op het niet afstand houden. Laat staan geweld gebruiken! Deze tijd doet iets met ons. Maar laat het de goede kant van onszelf tonen en laat niet de onrust de overhand nemen.

Misschien is mijn voorzichtigheid, en wat ik nu allemaal zeg, na een paar maanden al compleet gedateerd, maar dit is hoe ik me nu voel. Blijf gewoon thuis. Als er eenlingen bij je langskomen, hou de 1.5 meter. Wacht geduldig af, totdat je echt weer kan bewegen. Want als je eerlijk bent, zit je niet tijdens je ‘chill met vrienden dagje’, telkens na te denken of het wel goed is wat je doet? Dat je constant jezelf moet vertellen: “De cijfers zijn laag, ik ben niet de doelgroep, ik verdien dit.” Denk je dan ook niet dat je wat zelfzuchtig bent? Dat je niet denkt aan de oudere doelgroep, die jou op deze wereld heeft gezet?

Dat noem ik dan niet een ‘chill met vrienden’ dagje. Dat noem ik onrust en egoïsme dag. Mijn gevoel vertelt me dat ik nog even wacht totdat het weer echt vrijgegeven wordt. Dan kan ik mezelf weer lekker bewegen, zonder de gedachte: “Had ik dat wel moeten doen?”

Hou je veilig.

Tot volgende week,

K.

Deel dit bericht