De scholen hebben herfstvakantie.
Het lijkt wel alsof er een afspraak met de provincies is gemaakt die inhoudt dat er deze week alleen maar meisjes van dertien door hun moeder op sleeptouw genomen worden door de Amsterdamse winkelstraten. Dat ze ook eens andere kleding kunnen dragen en niet weer uit de plaatselijke kledingwinkel “Van Oppers: weet van mode”  een ‘origineel’ shirtje moeten scoren.

Waar ga je dan naartoe?
De Abercrombie & Fitch, want je wil origineel blijven.
Terwijl moeder en dochter door de winkel heen loopt hoor ik dochter zeggen:
“Ja vorige keer toen ik hier was, met Sophie haar feestje, moesten we echt vet lang op haar wachten bij de pashokjes”

Oke. Wacht even.
Dit is iets compleet nieuws voor mij.
Er is een kinderpartijtje georganiseerd waar de activiteit van het partijtje “SHOPPEN” was.
Hoe bedenk je dat!?
Dat je aan je kind vraagt; nou Sophie, wat zou je nou willen doen voor je verjaardag?
Ja shoppen met vriendinnen in Amsterdam.
En dat je als ouders denkt: ja! Dat gaan we doen!
Dan zijn we de hipste ouders van heel Wijk bij Duurstede en zullen de jongens smachten om onze Sophie omdat wij zo’n hippe familie zijn.

Ik zie dan ook voor me hoe dat verjaardagsfeestje verloopt. Dat alle vriendinnen moeten toekijken hoe Sophie nieuwe kleren van haar ouders krijgt. Super leuk!
Hoe ze vet lang in de rij moet staan voor de pashokjes.
Dat ze echt niet zeker weet of ze nou wel of niet dat jurkje zou nemen. En die vriendinnen maar balen. Die zitten met grijpgrage ogen naar al die kledij te kijken, terwijl ze weten dat ze niks zullen gaan kopen! Want het is Sophie haar verjaardagspartijtje.

Op de verjaardagsuitnodiging-email hadden ze te zien gekregen dat iedereen thuisgebracht zou worden en dat de activiteit een grote verrassing zou zijn. Je hoefde geen zwemkleding mee te nemen, maar misschien wel mee terug.
Echt vet cryptische aanwijzing, maar wel super hip!
Tantu cool, ouders van Sophie!

Terug naar de realiteit.

Ik besluit een andere kledingzaak te proberen waar het heel druk is. “Forever 21” heet deze winkel.
In deze immens grote zaak zie ik alleen maar vrouwen van dik in de veertig die hun heil zoeken in kleren die meisjes van achttien misschien zouden kunnen dragen.
Ik hoor een type “Dikke BMW Jongens” mevrouw tegen haar kroost zeggen:
“Nou valt tegen hier he!? Er zit echt niks leuks tussen!”
Ik ben zeer benieuwd wat zij dan gewend is en of zij haar jolijt echt uit kleding haalt en niet stiekem uit cupcakes.

Na het bezoeken van twee grote kledingwinkels ben ik een stuk vrolijker geworden. Door gewoon te luisteren, kijken en daarbij te fantaseren. Dat is toch heerlijk!
Er blijft bij mij wel een vraag steken waar ik het antwoord niet op gevonden heb.
Waarom staat de muziek in de kledingwinkel zo hard?
Het enige wat ik kan bedenken is dat je zo erachter kan komen of je kleding bij de muziek past? (Vertel het mij aub!)
Dan ga ik nu even een origineel shirtje bij “Van Oppers: weet van mode“ scoren.
Want daar staat Skyradio gewoon op de achtergrond en die kleren die ze daar hebben draagt niemand hier in Amsterdam.
Vet origineel!

Tot volgende week,

K.

Deel dit bericht