Hou van jezelf
Deze column is er een die op heel veel mensen van toepassing is.
Ik schrijf hem namelijk voor mezelf.
Soms als ik vanuit een helikopterview naar mezelf kijk, zie ik een blij mannetje.
Een mannetje die doet waar hij vrolijk van wordt, die graag kijkt naar zijn helden en met mensen praat en voornamelijk luistert.
Dat laatste is een eigenschap die mij voornamelijk is aangeleerd in de eerste vier jaren van mijn middelbareschooltijd. De jongens waren te cool. De meisjes waren te knap en ik was te bang.
De meisjes vonden mij wel aardig. De meisjes gingen met mij praten en ik leerde van hen hoe de meisjes behandeld willen worden. Luisteren naar verhalen over vriendjes, onzekerheden, wel of geen make-up.
Het hoorde allemaal bij het leerproces.
Aan sommige dingen had ik echter helemaal niks.
Opeens wist ik dat een eyeliner van het Kruidvat toch echt onderdeed bij een eyeliner van de Bijenkorf.
‘Ja precies! Dat heb ik nou ook altijd, Jessie!’
Maar dat gaf niet.
Dat hoorde erbij.
Heden ten dage beland ik nog steeds heel vaak in een luistersessie.
Soms expres, meestal ongevraagd.
Soms om de ander te helpen met problemen.
Soms om een nieuw verhaal te horen.
Soms omdat ik blijkbaar de aangewezen persoon ben.
Als ik een conclusie kan maken uit al die sessies met tientallen mensen komt het vaak maar op een simpele zin neer:
‘Hou van jezelf’.
“Zoo Karel, fucking nice jongen. Zit je de lezer weer lekker op te geilen met levenslessen die jij als zesentwintigjarige wel even voor ze uit de doeken doet? Knap hoor. Waarom doe je zo pretentieus? Terwijl het woord pretentieus niet bij jou past?”
Ja.
Want die vraag is er blijkbaar.
Ik word er te vaak mee geconfronteerd, dus moet het ook op schrift.
En over dat pretentieus.
Pretentieus ben ik niet.
Ik weet alleen dat ik van mezelf hou.
Het is best fijn als je van jezelf houdt.
Je hebt minder vaak twijfels, je zit dicht bij je gevoel, je bent vaak blij.
Fijne eigenschappen!
Ik ben altijd heel bang geweest om arrogant over te komen.
Op middelbarescholen is status een groot goed.
Als je arrogant was, dan had je een status.
Dus was je cool.
Ik wilde nooit arrogant zijn.
Ik had geen status.
Ik was niet cool.
Maar ik begreep dat het zijn van jezelf het beste naar boven haalt.
Een toneelstuk opvoeren waarin je jezelf als arrogante kwal presenteert, om zo een status voor jezelf te verwerven, is een zwaktebod en getuigt van een bedroevend -houden van jezelf- niveau.
Je vind jezelf zo niet cool, dat je een arrogante houding aanneemt die je een status geeft. Zodat je in ieder geval nog iets hebt om mee te “pronken”.
Dus Karel;
Laat jezelf zien.
Wees echt.
Hou van jezelf.
Mocht dat niet lukken, zoek hulp.
Laat je niet verleiden tot toneelstukjes of het negatief verwerven van een status.
Geniet van jezelf.
Want jij bent degene die dat in zijn macht heeft.
Tot volgende week,
K.
