Inspireren
Vaak zijn er mensen in je leven waarvan je denkt, ‘goh wat leuk’ terwijl je leven allang weer doorgaat. Maar soms zijn er mensen die tevoorschijn komen die je inspireren! Die opties geven! Die je aan het denken zetten of je ergens mee helpen waar je al zolang tegenaan hikt. In mijn studententijd zijn dat de mannen op de foto. Twee enorme inspiratiebronnen die steun en toeverlaat zijn geweest gedurende mijn studie.
Van de een wist ik al in het eerste jaar dat ik sowieso met hem te maken wilde krijgen. Een man die een openingsspeech gaf die over schizofrenie, wrijving en verandering ging. ‘Welkom op de studie Karel! Succes verder!’. Briljant. Een gecombineerde versie van Jules Deelder en Johan Cruijff. Maar ik had totaal niet met hem te maken in de eerste paar jaar. Ik sprak hem nooit. Zag hem soms wel, en durfde hem te groeten, maar daar bleef het bij.
De ander had ik wel al mee te maken. Hij gaf mij in het derde jaar enorm veel zelfvertrouwen. Ik moest een assessment doen en er werd een gesprek gevoerd wat nergens heen ging. De docenten zeiden: “Goed Karel, we zitten met een probleem. Of we geven je 3 punten voor dit gesprek, of we beschouwen het gesprek als niet gebeurd en plannen een nieuw gesprek in.” Ik besloot een nieuw gesprek in te plannen.
Ik was wel even in mijn bek geslagen door dit voorval. Een gesprek liep niet! Het ging niet zoals gewenst. Ik was beangstigd. Mijn zelfvertrouwen zou er onder lijden. Lag het aan mij? Lag het aan de docenten die tegenover mij zaten? Lag het aan de vragen? Gaf ik de verkeerde antwoorden? Met een nog grotere onzekerheid ging ik het nieuwe gesprek in. Schone lei. Nieuwe docenten. Nieuw gesprek. Toen kwam ik met de andere held in aanraking, die de juiste vragen stelde waardoor ik geactiveerd werd. Hij dacht buiten de paden! Bam! Alle punten gehaald die benodigd waren.
Oke. Die twee mannen, die activeren mij! Kijken naar de oplossing Karel! Ik werd in mijn bek geslagen, nam het gegeven als een onderdeel van het leven, zocht verder en overwon de volgende test. Toen heb ik heel erg lang gedaan over het afmaken van mijn scriptie en heb ik met beide mannen enorm veel gesprekken aangevraagd hoe en wat te doen. Er is zoveel geduld, toewijding en welwillendheid getoond om mij aan dat diploma te helpen. Uiteindelijk ging ik zelf de test aan om alles te verdedigen en kwam ik daar, ook niet zonder slag of stoot, doorheen. Afgestudeerd.
Deze twee helden stonden altijd klaar om vragen van mij te beantwoorden of me te ondersteunen in de wirwar die een studie behelst. Ik heb ze allebei direct op de hoogte gesteld dat ik afgestudeerd was. En beiden zeiden tegen mij; dat wist ik wel!
Op de dag van mijn afstuderen hebben we mooi gepraat over de tijd die we hebben meegemaakt. We dronken een biertje en hebben ontzettend veel gelachen. Prachtmensen; Nick en Michiel, ik zal jullie nooit vergeten!
Tot volgende week,
K.
