Dat heb ik zo vaak. Ik luister naar een verhaal van iemand en daar word ik dan zo blij van. Niet eens om het verhaal zelf. Eerder om de bijzinnen en woorden die bedacht worden. Ik luister goed welke woorden er worden gekozen. Ik moet wel, want mijn baan om mezelf in leven te houden is telefonist. Ik bedien mensen van antwoorden en stel soms wat vragen.

“Dus ik spreek met meneer Verhoeven”
“Ja dat klopt ja. Met een korte f!
“Heeft u daar nog een bedoeling mee? Een korte f?”
“Je weet toch wel een korte f!? Hoe heet dat ding ook alweer?”
“Een ‘v’?”
“Ja een fee ja! Dat is ‘em”
“Prima! Fijne middag!
“Ja, jij ook Carlo!”

Gewoon maar meegaan in het gesprek. Hopen dat je niet in de lach schiet en weer door naar het volgende belletje. Na het werk loop ik in Amsterdam. In de buurt van de verdwijnende I AMSTERDAM letters. Ik hoor twee toeristen met elkaar praten:

“Hey dude! We are going to The Hague or Rotterdam!”
“Ah! Nice! Didn’t know that are clubs in Amsterdam? I only know Jimmy Woo!”

Al proestend loop ik weer door.
Ik kom terecht in een pizzeria. Zo’n 5 euro tent vlakbij het Leidseplein. Ik zie een tafeltje van vier bij elkaar zitten en ze zijn aan het rommelen met de kaart. Dan zegt het meisje vol passie:

“Ik weet niet welke pizza ik wil! Help effe!”

Waarop die gozer de meest briljante zin zegt:

“Oke, welke wil je.”

Ik ben in een hippe winkel terechtgekomen. Ze hebben daar allerlei huis/tuin en keuken shit, zo’n type action maar dan hip en duur. De verkoopster is in een ontzettende sales-bui. Het is donderdagavond, koop-avond en zij wil eigenlijk de hele winkel aan iedereen verkopen en het liefst wel nu. Ik hoor haar tegen een klant praten:

“U bent even aan het kijken bij de appelboortjes? Ik heb nu net een nieuw model van DeLonghi! Heeft u toevallig een appeltje bij u? Normaal gesproken heb ik ze hier liggen, maar vanavond is het erg hard gegaan met de appeltjes. Iedereen is helemaal te spreken over die nieuwe appelboor van DeLonghi! Heeft u een appeltje?”

“Ja ik kijk inderdaad eventjes. Ja maar mevrouw, wacht eventjes hoor. Dit is gewoon een appelboor voor dertig euro! Nou ik kijk even op de klok. Ik moet naar huis! Klok-huis. Snapt u ‘em? Fijne avond nog!”

Op de weg terug naar mijn huis hoor ik twee middelbare scholieren in de tram met elkaar kletsen. Allebei een mooie mat in de nek, poloshirt en aan het twijfelen of ze nou straattaal, of als zichzelf moeten praten.

“Ja je weet toch. Ik ben gewoon die tjappie die aardig is voor meisjes. Ik ben gewoon vatbaar voor feminisme weet je! Die chickies die balen daarvan. Ze willen die grote stoere gast, die gewoon hun vast kan houden. Maar ik vind die feministes eng man. Het lijkt wel alsof ze je bij de ballen grijpen en dan doorknijpen totdat je hebt gezegd dat ze echt wel mogen afkijken bij wiskunde.”

“Tantoe! Ik zweer je! Effe serioesoe! Ik checkte haar de hele morgen. Echt wel lekker hoor die Mevrouw van Dijk”

Nou! Ik heb de wereld weer gezien. Het is een leuke!
Ik wens jullie allemaal een fantastisch weekend.

Tot volgende week,

K.

Deel dit bericht