Twee weken geleden heb ik mijn mening geuit over gehandicaptenstoelen in de tram. Toen verbaasde ik me erover waarom deze stoelen ‘achteruit reden’ in plaats van, wat ik dacht, meer comfortabel vooruit. Hier heb ik voldoende reacties op gekregen van mensen die iets wisten wat ik toen nog niet wist. Ik heb iets bijgeleerd! Want deze stoel zou levensreddend kunnen zijn. Stel dat de chauffeur een noodstop zou moeten maken, dan blijft de gehandicapte passagier in zijn stoel zitten, want hij/zij wordt naar achteren gedrukt. Stel dat hij/zij naar voren valt, dan ligt de persoon op de grond en dan ben je veel verder van huis. Dank voor deze informatie. Blij dat ik iets geleerd heb. Super handig!
Zelf ben ik vaak onhandig. Voornamelijk met m’n telefoon. Deze week had ik een afspraak met een paar vriendinnen van mij om te gaan borrelen en daarna naar de 90 Seconds te gaan (nieuwe kroeg in Amsterdam). Ik loop (met mijn jas al aan) door de woonkamer te zoeken naar mijn telefoon. Ik word zo gek van het eindeloze gezoek dat ik iemand op Facebook vraag mij even te bellen. Diegene belt mij en ik voel in de zak van mijn vest iets trillen. Dit heb ik zo vaak. Je wordt getart door je eigen vest. Want in die vestzakjes stop je altijd iets; je sleutels, je telefoon, je geheugen. Je wordt er helemaal gek van! Dan moet je eerst weer je jas uitdoen, dan je sleutels of je telefoon pakken en je voelt je gelijk weer een klein kind die van zijn moeder hoort: “Eerst nadenken dan doen”.
Dus ik naar mijn vriendinnen en die zijn zichzelf aan het opmaken en kleding aan het matchen. Vraagt een vriendin aan mij: “Karel? Staat dit shirtje leuk zo?” Ik zeg gemeend “Ja” en haar reactie daarop is het shirtje uit te trekken en iets anders aan te doen en het daar wel mee eens zijn. Waarom vraag je dan mijn mening? Of wil je mijn mening, omdat mijn kledingsmaak op een bedroevend niveau ligt? Zodat je weet dat je dat in elk geval niet aan hoeft? Vreemd vind ik ’t maar. Daarna zegt een andere vriendin die naar zichzelf in de spiegel kijkt: “Dit shirtje is zo niet mij, maar ik vind het wel heel leuk!” What the fuck. Snel door naar de 90 Seconds. Komen we daar aan, gelijk een paar gasten die mijn vriendinnen helemaal te gek vinden. En het mooie is, mijn vriendinnen hebben allemaal een vriend, zijn al jarenlang gesetteld en zijn totaal niet op zoek naar iets nieuws, maar willen gewoon lekker dansen en een leuke avond beleven. Komt 1 van die gasten (die ik totaal niet ken) naar mij toe, en hij zegt: “Yo gozer wil je een biertje?”. En ik zeg beleefd: “Ja hoor”. Ik krijg dat biertje, bedank hem en loop weer richting mijn vriendinnen. Wat bleek, die gast gaf mij een biertje om een opening te kunnen creëren tussen hem en die meisjes. En dat ik dan als tussenpersoon zou fungeren. Wat een held op sokken. Leuk bedacht, maar de uitvoering, daar werk ik mooi niet aan mee. Hoewel, dat biertje smaakte best goed! Maar met die meiden kreeg hij geen contact.Even later sta ik een beetje aan de zijkant van de tent. Daar hebben we onze jassen op de grond neergelegd zodat we niet hoeven te betalen voor de garderobe. Ik hou de jassen in de gaten en de meiden zijn lekker aan het dansen. Komt er een gast mijn kant op en zijn plan is om zijn jas op een randje neer te leggen. Dit doet hij en daarna pakt hij een jas van één van mijn vriendinnen (van de grond) en legt die op zijn jas. Hierop pak ik de jas op en leg hem terug en vraag aan de jongen waarom hij dit doet. Hij antwoordt: “Ja, ik pakte die jas zodat er niemand op gaat staan, dat is toch ook zonde als je een vertrapte jas hebt”. Dus ik zeg: “Ik sta hier zodat er niemand op gaat staan, en het slaat nergens op wat je zegt. Je legt die jas op jouwe, zodat niet jouw jas gestolen wordt maar die van mijn vriendin”. Dit verwachtte de jongen totaal niet. Hij stond voor me en speelde op dat moment de slechtste scene uit de slechtste c-film. “Ik vind dit echt heel raar dat je dit tegen me zegt en waarom zou ik dat doen? Ik wil gewoon iemand helpen, zodat een jas mooi blijft!” Toen zei ik: “Gast, je weet dat ik gelijk heb. Je hebt liever dat iemand anders zijn jas gestolen wordt dan jouw eigen jas. Wat ook absoluut logisch is, maar ervoor zorgen dat iemand een grotere kans maakt dan jij is niet eerlijk. Geef me gewoon een hand, zeg sorry en het is oké.” Dit was voor de jongen zo confronterend dat hij van c-acteur daalt naar het niveau van Zanger Rinus die vrijwillig bij het Groot Dictee der Nederlandse Taal het woord “atrikoeleren” (articuleren) moet schrijven.
Hij blijf de vermoorde onschuld spelen, geeft me een zeer slappe hand en loopt terug naar zijn vrienden die hij op Zanger Rinus articulerende wijze duidelijk maakt wat er gebeurd is en zichzelf intens belachelijk maakt.Aan het einde van de avond gingen wij over het Leidseplein terug om een taxi terug te nemen. Op het Leidseplein hoorden we 2 kakkers met elkaar roddelen over een vriend van hen. Deze heren zijn zeer filosofisch ingesteld en het voornamelijk met elkaar eens. Met de volgende zin wil ik deze column beëindigen, laat hem diep op je inwerken: “Evident is het zeker, Arnout is echt een zwerver die niets te doen heeft thuis”.

Tot volgende week!

K.

Deel dit bericht