Tobias zit samen met zijn vriend Rob op een Amsterdams terras.
De eerste zonnestralen van het jaar zijn voelbaar.
‘Zou het dit jaar zonniger zijn dan het vorige jaar? Kon ik toen zo op een terras zitten?’ Rob maakt zich in zijn hoofd druk om nutteloze zaken.

Het meisje komt de bestelling opnemen.
Twee cola, een uitsmijter en een soep van de dag.
Tobias houdt het gesprek gaande over de tenniswedstrijd die ze net gespeeld hebben.
‘Jouw service liep niet echt he! Terwijl je in de eerste set nog zo goed was!’
Rob luistert niet.
Hij wordt afgeleid door een conversatie die naast hun tafeltje plaatsvindt.
De serveerster en de man aan het tafeltje hebben een discussie die Rob nauwlettend volgt:

“Meneer, zou u wellicht dit tafeltje weer willen draaien zoals u het net vond? Het andere tafeltje wat daarboven staat moet ook bereikbaar zijn. Op deze manier gaat dat niet. Alvast bedankt.”
“Hoezo zou ik dat doen? Ik wil dat mijn tafeltje zo staat. Straks komt er iemand anders en er zijn geen tafeltjes meer in de zon. Ik wil voor mijn vriendin een plek in de zon, godverdomme.”
“Graag straks u tafeltje terug, er willen nog meer mensen zitten. Wilt u wellicht alvast iets drinken?”
“Ja, ik wil een groene thee.”
“Komt eraan.”

Een andere serveerster komt de bestelling van de man brengen.
“Een groene thee voor u meneer! Geniet ervan, zo lekker in de zon!”
“Zo kan het dus ook! Die collega van jou net. Wauw…”

Tobias en Rob kijken elkaar aan.
Zij hadden aan deze blik genoeg. Zij vonden de man juist onbeschoft.
De vriendin van de man komt aan en neemt plaats aan het tafeltje.

“Hee liefie! Ja lekker in het zonnetje zo toch? Alle andere tafels zijn bezet, maar als we de tafel zo neerzetten gaat het prima!”
“Oke, ja lijkt me goed dan. Kan dat dan?”
“Ja hoor, je zie toch dat het kan? Geen enkel probleem. Wil je wat drinken?”

Weer een andere serveerster bezoekt hun tafel.
“Goedemiddag, wilt u misschien iets eten of drinken?”
“Wat wil jij drinken schat?”
“Doe mij maar een droge witte. Welke hebben jullie?”
“Sauvignon Blanc.”
“Das goed.”
“En voor mij; ja ik had deze net besteld maar die collega van jullie, met die krullen en die ongelofelijk dikke reet, heeft een pepermuntthee gemaakt in plaats van een groene thee. Ze had ook echt een pesthumeur en was niet echt aardig ofzo.”
“Dat kan nooit de bedoeling zijn meneer, excuus. Ik geef het door. Neem ik deze thee mee en krijgt u de witte wijn erbij. Sorry hoor.”
“Echt een enorm verschil hoe jij met mij omgaat in tegenstelling tot die krullen. Wauw dat was echt een sekreet hoor. Maar bedankt!”

Rob overlegt met Tobias op fluistertoon.
‘Dit kan toch niet man. Die gast is echt een klootzak. Hij veroorzaakt een heel toneelstuk om een tafeltje wat een beetje gedraaid staat. Het zijn de eerste zonnestralen en meneer moet gelijk zijn negatieve stempel drukken.’

Tobias kijkt Rob aan.
‘Je maakt je hier wel heel druk om he. Wie ben jij in deze situatie? Waarom heeft dit zoveel impact? Omdat er iets gebeurt wat niet klopt?’

Rob reageert:
‘Ik heb gewoon het gevoel dat ik hier iets over moet zeggen. Die gast moet op zijn plek gezet worden. Wat een teringlijer.’

Tobias antwoordt:
‘OK. Jij zit hier met mij op een zonnig terras na te genieten van een mooie tenniswedstrijd. Naast ons zit iemand die graag problemen maakt zodat hij weet dat hij leeft. Hij wil graag macht in iedere situatie en uit zich dermate dat hij impact op jou weet te maken. Terwijl jij deze man niet eens kent! Jij hebt ook geen reet met zijn situatie van doen. Klaar.
Ik snap dat je met een dilemma zit.
Zat ik vroeger ook.
Maar ik heb ervan geleerd.
Je wil ingrijpen.
Je wil die kerel op z’n plek zetten op een mooie manier.
Je hoopt hem voor je te winnen.
Gaat je energie kosten.
En daarna zit je nog steeds in een gespannen sfeer een tafeltje naast hem van je cola en je dagsoep te “genieten”.
Zou ook nog eens kunnen dat je die kerel niet voor je wint en dat de situatie escaleert.
Dan zit je met de gebakken peren.

Kijk even met de helikopter Rob.
Heb jij iets met de situatie te maken?
Nee.
Heb jij last van deze situatie?
Eigenlijk ook niet. Je hoort iets, maar raakt het jou persoonlijk?
Nee.
Laat het gaan.
Leg je focus op andere dingen.
Zaken waar je vrolijk van wordt.
Want let op Rob.
Alles wat je aandacht geeft groeit.
Ook negativiteit.
Die maakt het vaak veel groter dan de positiviteit.
Laat dat niet gebeuren gozer.’

Rob is een tijdje stil.
Hij neemt een slokje van zijn cola.
En nog een.
Hij voelt dat hij een les heeft gekregen die heel erg zinvol is.
Waarom zou hij zich laten beïnvloeden op een negatieve manier terwijl hij eigenlijk zo vrolijk is?
Hij heeft helemaal geen ene fuck met die discussie en nare man te maken.

‘Distantieer Rob’, mijmert hij in z’n hoofd.
Je verliest alleen maar als je daar energie in stopt.
Gaan er mensen dood?
Worden er mensen bedreigd?
Heb jij met discussie te maken?
Allemaal niet.

Waar gaat het over.
Het gaat over een tafeltje dat niet goed staat.
En jij wil je daarmee gaan bemoeien?
Omdat er een gast is die zich daar niet aan wil houden?
Geef je aandacht aan je vriend die naast je zit.
Die gaat jou verder brengen.
Dat is namelijk leuk en positief.
Dat is wat je wilt en wat je gewoon kan krijgen!
Omdat het naast je zit!
Alleen niet aan de kant waar jij aan het luisteren was.
Dus draai jezelf om.
Voel jezelf niet verantwoordelijk voor mensen waar jij niet verantwoordelijk voor bent.
Probeer geen controle te houden over dingen waar je geen controle over hebt.
Dat is leuk hoor.
Bestel twee biertjes.
Bedank Tobias.
Leer loslaten.

Tot volgende week,

K.

Deel dit bericht