Michael Donsbeek
De laatste tijd heb ik samen met mijn neef/huisgenoot, Harry Potter films in chronologische volgorde gekeken. We zijn nu bij deel vijf.
De boeken die ik tien jaar geleden werkelijk heb verslonden, tot in het holst van de nacht, bekijk ik nu op beeld en haal herinneringen op.
Leuk!
Zo stelde ik mij voor om iemand te zijn die ook in de wereld van Harry Potter leefde. Dat die ook rondliep op Zweinstein, maar waar niemand iets vanaf wist.
Dus dan ben ik geen Perkamentus, Ron Wemel of Rubeus Hagrid, maar gewoon een simpele student van Ravenklauw. Die “Michael Donsbeek” heet.
Michael vindt het super tof om aan zijn vrienden te vertellen dat hij net zo oud was als Harry en hij allerlei dingen met hem had meegemaakt. Waar duidelijk uit blijkt dat ie wel een tikkie jaloers is.
Michael is het type “nietszeggende figurant die zich tegenover anderen voordoet als een van de hoofdrolspelers”.
Dat Michael aan zwerkbal doet en hij uitkijkt om met team Ravenklauw tegen team Griffoendor te spelen. Dat hij dan eindelijk tegen “die jongen die alsmaar genoemd wordt” mag zwerkballen.
Michael is net als Harry een ‘zoeker’ die de snaai moet vinden. Dat ie dat potje zwerkbal verliest maakt niet uit, want het gaat toch niet om hem. Maar hij heeft wel mooi tegen Harry Potter gespeeld, dat pakt niemand hem meer af! Dan kan ie later tegen z’n vrienden zeggen: “Eigenlijk was ik beter dan Potter. Hij had met mijn kennis en vindingrijkheid de snaai in het zicht gekregen en ja; die bezem van Potter was gewoon veel sneller, dat wist iedereen, dus daarom hadden we toen verloren. Maar als de mijne sneller was geweest hadden we zeker gewonnen! Daar durf ik vijf smekkies in alle smaken voor te eten!”
Of dat Michael les heeft van professor Sneep, toverdranken. Daar ziet hij hoe Harry ervan langs krijgt. Terwijl iedereen weet dat je bij Sneep gewoon je bek moet houden, je huiswerk moet maken en goed moet opletten, want hij kan zomaar een onverwachts proefwerk toverdranken geven. Waarbij “proef” letterlijk wordt genomen en je je eigen toverdrankje volledig moet opdrinken en Sneep niet voor de gevolgen van je eigen brouwsel instaat. Dat Michael dan weer een totaal aangedikt verhaal aan z’n vrienden vertelt:
“Ja die Potter die maakte er een potje van ‘hahaha’. Nee maar effe, die gast pleurde gewoonweg alles in zijn toverdrank wat je erin kon tieffen. Puur en alleen om de shine te pakken. Die gozer wilde altijd zoveel aandacht en drama maken dat niemand meer om hem heen kon. Ja dat moet je bij Sneep niet flikken. Die gaf gewoon lijfstraffen! Op school was dan ook iedereen bekend met het gezegde: “Met de Sneep krijgen”. Nou dat heeft die Potter geweten hoor! Hahahaha”
Goed, dat was het uitstapje van Michael Donsbeek. Iedereen kent hem.
Het enige wat ik weet is dat ik die films fantastisch vind om terug te kijken.
Alsof je in een totaal andere wereld bent die je in een ander perspectief plaatst.
Lekker.
Tot volgende week,
K.
