Mislukt Raketje
De laatste tijd ben ik heel veel bezig met plezier maken.
Het maakt me allemaal niet uit wat ik doe, als ik er maar vrolijk van word.
Dat is echt leuk. Ik krijg er energie van.
Ik zie om me heen allerlei dingen gebeuren, dingen die niet kloppen of die juist de bedoeling zijn. Elke keer probeer ik te bedenken dat het vast een functie heeft die ik nog niet heb kunnen ontdekken. Ik vind het leuk om daarover na te denken.
Neem de foto van het mislukte raketje.
De kleuren kloppen niet. Er zitten willekeurige vlekken in het gele gedeelte.
Het is blijkbaar dus echt mensenwerk! Ik vind dat fijn om te weten.
Zou het stokje ook minder lang zijn? De smaak totaal anders?
Is dit een test voor een nieuwe doelgroep van raket-ijsjes eters?
Wat zou nou een functie kunnen zijn van dit mislukte raketje?
Ik denk aan een lekkere gespreksopener bij het verjaardagsfeest wat totaal niet loopt.
Dat de gastvrouw vraagt: ” Nou jongens, wie wil er een raketje?”. En dat de hele kring nee zegt behalve ik.
Ik krijg dat raketje, de hele kring kijkt mij jaloers aan, want ze balen toch dat ze niet ook een raketje hebben genomen, maar zijn daar nu te laat mee.
Ik voel dat iedereen in de kring kijkt hoe ik mijn ijsje probeer open te maken. Het is doodstil.
Tergend langzaam haal ik het papiertje van het ijsje af. Ik leg het papiertje op de tafel. Ik pak het stokje vast en bekijk het ijsje.
Iedereen in de kring ziet dat het ijsje niet klopt. De kleuren zijn niet zoals verwacht.
Er komt een soort zucht van verlichting in de kring. Het gevoel van: “Zie je wel, daarom heb ik geen raketje genomen. Heb ik het toch goed beslist en die sukkel niet. Die neemt gewoon een verkeerd ijsje, jezus. Pfff.”
De eerste reactie komt. Ome Henk vindt dat hij iets moet zeggen tegen de gastvrouw om mij in bescherming te nemen: ” Nou Jannie, dat kan je toch ook niet maken. Geef je mensen een mislukt raketje!” Dat zouden ze bij de NASA moeten flikken! Ha Ha Ha. Doe mij nog een biertje, maar wel goudgeel he! Niet opeens dat ie paars is. HA HA HA.”
Tante Gerrie, de vrouw van ome Henk, neemt het direct voor Jannie op: ” Daar kan jij helemaal niks aan doen hoor Jannie. Laat Henk maar. Die denkt dat ie grappig is. Dat denkt ie altijd, maar op de terugweg zal ik m eens haarfijn uitleggen dat hij….”
“Wat moet jij nou weer Ger, het kan ook nooit eens een keer leuk zijn. Dat jij nou geen gevoel voor humor heb. Jij rijdt straks terug, want ik heb teveel gedronken, dat hebben we gewoon afgesproken.”
>”Nou dat zullen we nog wel eens zien! Kijken of dat ouwe ding van jou nog start!”
<“Ach, daar gaat het niet om. Het gaat erom of kleine Henk nog start! HA HA HA”
>”Nou denk maar niet dat eh….”
<“Oh, gaan de beentjes op slot? Nou geef mij dat biertje maar, want dit schiet niet op.”
Ik eet intussen mijn mislukte raketje op en geniet van het entertainment wat het geboden heeft. De stilte in de kring is weggenomen door een stel dat zich hier intens druk om kan maken.
Tot volgende week,
K.
