Owedeze
Ik moest hier aan denken toen ik gisteren in Amsterdam aan het werk was.
Ik fietste als koerier van west naar oost en baalde van de kou.
Met wind mee was het nog te doen, maar wanneer ik de oostenwind in m’n gezicht kreeg, deed mij dat voelen als Siberië.
Tot ik hem opeens zag; ‘Owedeze’.
Hij zat met zijn linkerbil op de stang en met zijn rechterbeen stepte hij zijn fiets vooruit.
Zijn vrouw/vriendin liep naast hem.
De hond liep achter hen aan.
Vanbinnen werd ik warm en melancholisch.
‘Owedeze’, fluisterde ik.
Vier jaar geleden zag ik hem voor het eerst in het echt.
In het Comedytheater in de Nes in Amsterdam.
Hij trad op tijdens een boekpresentatie van P.F. Thomese.
Ik sprak eerder die dag de technicus van het theater, Jeroen.
“Wat gaat ie dan doen vanavond?”
“Ik weet het niet. Hij speelde vanmiddag in het theater met een van afstand bestuurbaar vliegtuigje en verder zei hij niet zoveel.”
Toen werd ik nog meer getriggerd!
Het boeit hem allemaal niet, die gast is zo fantastisch!, dacht ik.
Ik moest erheen, maar dat hield wel in dat ik een kaartje moest kopen.
Gek, want normaal gesproken mocht ik gratis naar binnen…
Niet erg dacht ik.
Ik ga mijn held aan het werk zien!
Ik wist niet wat hij ging doen.
Maar ik wist wel dat dit een moment zou worden.
Ik ging alleen.
Dit soort dingen moet je alleen doen.
Behalve als je weet dat je niet een kut-gesprek hoeft te voeren met de persoon voordat de show begint.
Als je dan met z’n tweeën kunt zwijgen en voelt dat het goed is, kan het wel.
De show begon en er waren een aantal optredens van verschillende BN’ers.
Katja Schuurman, haar ex-man Thijs, Nico Dijkshoorn, nog een paar anderen en toen kwam hij.
Hij kwam het podium op en had een soort ode aan P.F. Thomese.
Hij nam iedereen mee in zijn absurde jabbertaal-act en liet het publiek schateren van het lachen.
Mijn tranen rolden over mijn wangen.
Dit had ik nog nooit meegemaakt en ik had mijzelf nog nooit zo horen lachen.
Wat een geweldenaar is dit, zei ik tegen mezelf, terwijl ik het theater verliet.
Hij is voor mij het voorbeeld voor iemand die overal schijt aan heeft.
Een prachtvent met geweldige types die hij op een fantastische manier tentoonspreidt.
Aan de ene kant wil ik hem heel graag een keer spreken, maar aan de andere kant weet ik dan dat het mythische verdwijnt. Dilemma.
Maar mijn fietstocht van west naar oost maakte qua kou en afstand niks meer uit.
Ik had hem weer eens gezien.
Het gaf mij genoeg voldoening voor de rest van de dag.
Michiel Romeyn alias ‘Owedeze’.
Dankjewel.
Je bent een held.
Tot volgende week,
K.
PS. Deze zag ik laatst voor het eerst:
Michiel Romeyn
