Sensatiezucht
In totale paniek rennen twee Engelse meisjes naar een Amsterdams terras. Ze schreeuwen om politie.
“We’ve been followed for hours by angry men in silver cars, they want to kidnap us! HELP”.
Het hele terras kijkt verschrikt op. Een man pakt z’n telefoon en belt het noodnummer. Even later zien de meisjes in hem ook een vijand en zeggen dat hij met hen ook kidnapplannen heeft. “Stay away from us! HELP!”
De man is verbaasd, doet twee stappen achteruit, maakt het gesprek met 112 af en gaat daarna weer zitten.
Wat hij en de rest van het terras dan nog niet weet, is dat deze twee meisjes zich in een ‘bad paddo trip’ bevinden.
Het personeel komt aan met suikerwater, maar dit wordt geweigerd.
“This is poisoined, we won’t take it!”
De meisjes lopen heen en weer over de Amsterdamse gracht, schreeuwen hysterisch bij elke voorbijkomende auto en hopen bij iedereen steun te vinden, die kort daarna omgebogen worden tot vijanden. Ze voelen zich reddeloos en iedereen heeft het slechtste met ze voor, denken ze.
Uit pure hysterie belandden ze achter de leuning van de brug. (Voor de veiligheid?) Mensen roepen dat ze dit niet moeten doen, maar het is al te laat. Het meisje verliest in alle onhandigheid een kledingstuk en haar handtas, die beiden in de gracht vallen. Ze probeert (terwijl ze haar vriendin vasthoudt) met haar arm te reiken naar de in de gracht gevallen spullen. Dit is natuurlijk een kansloze exercitie. Ze verliest haar evenwicht, grijpt haar vriendin en even later liggen ze in de plomp. Twee radeloze Engelse meisjes volkomen hallucinerend in een van de Amsterdamse grachten.
De nooddiensten arriveren. De gracht wordt afgezet voor doorgaand verkeer en dat maakt dat er opeens “entertainment” is. Minstens honderd man kijkt hoe deze situatie zich voltrekt. Maken foto’s/filmpjes. Ze blijken geamuseerd.
Een stoere brandweerman hijst zich in een duikerspak. Deze gaat te water en haalt de twee meisjes eruit. Beide worden in een ambulance afgevoerd. De politie heft de afzetting op en iedereen druipt af.
Ik loop naar de brugleuning waar de meisjes achter stonden en zie de slippers van een van de meisjes nog liggen. Ik pak ze op en breng ze naar een motoragent. Deze vertrouwt mij toe dat ze bij haar terecht zullen komen.
Ik snap het niet. Waarom wil je dit? Waarom wil je (in een ander land) iets proberen waarvan je totaal geen idee hebt wat het met je doet?
Waarom willen omstanders dit? Waarom is dit “entertainment”?
Ik weet het niet. Ik kan er in elk geval niet van genieten. Ik vind het triest.
Tot volgende week,
K.
