Stemmingswisselingen
“Woon een lezing bij over de dieren, onder leiding van Voornaam Achternaam.”.
Deze zin kan ik zomaar uitspreken met een aangedikte voice-over stem. Heel vreemd, denkt u. Maar het maakt me vrolijk. Het is een quote uit een filmpje van Zondag met Lubach. Het is al bijna twee jaar geleden dat ik dit fragment gezien heb. Ik kan daaruit concluderen dat het een mantra voor mij is geworden.
Ik denk dat ieder mens voor zichzelf mantra’s creëert. Iedereen heeft z’n eigen geheimen wat hij/zij leuk vindt. Dat vind ik mooi.
Maar soms kan ik balen.
Dan zit ik in een neerwaartse spiraal.
Een dag, of meerdere, dagen, dat alles tegen zit.
Iedereen kent het.
Juist dan moet ik handelen.
Dan zet ik mijn mantra in.
Fuck it, ik doe het nu ook gewoon:
“Woon een lezing bij over de dieren, onder leiding van Voornaam Achternaam.”.
Lekker.
Wanneer ik een beetje down ben, of als dingen niet lopen zoals ik ze zou willen kan ik daar toch een beetje van genieten.
Klinkt misschien gek, maar toch is het zo.
Het geeft mij de uitdaging om zaken te veranderen, zodat ze in de toekomst wél gaan zoals ik het wil.
Het is ook een bevestiging dat het goed met mezelf gaat.
Ik wil ontwikkelen.
Ik zie mensen ontwikkelen en ik krijg het gevoel dat ik achterloop.
Maar ik wil te snel.
“Woon een lezing bij over de dieren, onder leiding van Voornaam Achternaam.”.
Stemmingswisselingen.
Ze gaan in golven.
Als je dat eenmaal accepteert dan ben je volgens mij echt in controle over jezelf.
Dat heb ik van mijn moeder geleerd.
Mijn moeder en ik zijn, in ons doen en laten, hetzelfde.
Je zou kunnen zeggen dat ik een tweelingzus heb, alleen zij is een stuk ouder en netter.
Moeders kunnen uit het niets stemmingswisselingen krijgen.
De uiting dat ze ‘overal klaar mee zijn’.
Dan komt er een raas waarin ze alles eruit gooien.
Toen ik nog thuis woonde, elf jaar was, op hockey zat, veel computerspelletjes speelde en van mijn kamer een prachtige klerenbende maakte, had mijn moeder af en toe zo’n raas:
“En nu ruim je die hockeyschoenen een keertje op! Waar hebben we die kast voor? Voor de schoenen! JA! Zet ze daar dan ook neer! Klop ze buiten uit want dat zand is niet goed voor de parketvloer. En je gaat straks niet meer op de computer. Daar krijg je vierkante ogen van. Ja het zal wel met je ‘bijna het level klaar’. Afsluiten! Je gaat NU je kamer opruimen! Want die is al weken een grote bende! Meisjes vinden een opgeruimde kamer veel leuker dan overal kleren op de grond! Het is maar een tip hoor Karel!”
Ik snapte nooit waar dit vandaan kwam.
Het was altijd zo plotseling.
Ik keek mijn vader dan vragend aan en die knikte dan rustig achter zijn krant.
“Gewoon even slikken Karel. Dingen die je moeder tegen je zegt gewoon doen, dan komt het goed.”
Hij had gelijk.
Want een paar uur later was alles gedaan en klonk het door het trappenhuis:
“Komen jullie jongens?”
Op mijn tenen sloop ik naar beneden. Mijn moeder lachte lief aan de keukentafel. Ze schonk limonade in en sneed dikke plakken van een, door haarzelf gebakken, cake.
De stemmingswisseling was geaccepteerd.
Alles weer onder controle.
Tot volgende week,
K.
PS.
Het filmpje van “Woon een lezing bij over de dieren, onder leiding van Voornaam Achternaam.” is hier te zien: Woon een lezing bij. Duurt een kleine negen minuten, maar je zal er geen spijt van krijgen.
