Sturing
Door de media worden we allerlei kanten op gestuurd. Zo ontstaan meningen en zo vormt je karakter zich steeds verder. Ook mensen kunnen je een bepaalde kant op sturen.
“Jij hebt ook geen zin in koffie toch?”
Het is een bepaalde dominantie die iedereen wel eens tot zich zou kunnen nemen, maar waar ik probeer afstand van te nemen. Een vraag zoals: “Hoe voel je je?” of “Waar heb je zin in?” en “Wat vond je van de voorstelling?”. Zijn volgens mij vragen waar iemand niet gelijk in hoek geschopt wordt, maar waar hij of zij een mening màg vormen.
Sommige mensen nemen je gelijk mee in een richting waar jij eigenlijk helemaal niet heen wil en waar je opeens in verzeild geraakt bent, zonder dat je daar een mening over hebt, of misschien wel precies de tegenovergestelde mening. Dan zit je opeens in een politiek spel waar je door een self-made marketeer opeens ingezogen bent. De mening wordt je opgedrongen! Jij moet dit vinden! En wel nu!
Het is ook wel lastig. Soms wil je graag ergens bij horen en hoop je daarmee de ander ook te enthousiasmeren, maar geduld is daarbij wel vereist. Dat maakt het fijn bij samen lachen. Als je samen om iets kan lachen dan hoef je niet eens naar elkaar uit te spreken dat je het met elkaar eens bent. Je bent het al. Daarom wordt er ook ontzettend vaak door beginnende stelletjes bij comedy en theater locaties gedatet.
Open staan, durven luisteren en wellicht ook wel meebewegen met, is een handigheidje om je dominantie te temmen. Het open staan en durven luisteren maakt het spannend. Je hebt geen enkel idee waar iets heen gaat, maar je kan daarin wel verrijkt worden met iets moois! Elke keer als ik iets nieuws aanga en ik vind het spannend ga ik altijd kijken wat het leuke is aan de nieuwigheid. Het heeft altijd twee kanten! Ik kan altijd kiezen!
Daarom is sturing van buitenaf om een bepaalde kant op te gaan voor mij vaak dodelijk. Laat de optie aan de ander. De intrinsieke motivatie is leidend. Als je daar tegenin struint dan heb je vaak alleen maar jezelf ermee. Soms zeg je tegen de verleidende politicus met z’n marketingpraatjes ‘ja’, terwijl je eigenlijk nee had moeten zeggen. Ergens diep vanbinnen weet je het, maar je wordt toch gepakt.
Na de situatie baal je. Je had ook voor jezelf mogen kiezen, zonder iemand anders zijn sturing. Ik merk dat ik me steeds vaker bewust ben van die sturing. Van een zogenaamd door iemand anders opgelegde ‘verplichting’. Dan neem ik een stap terug en bekijk even of ik daar wel in mee wil gaan. “Omdat iedereen het doet, dus dan zal het wel goed zijn”.
Nou we gaan nog wel eens even kijken of ik daar wel zin in heb! Ik voel het altijd aan mijn linker zij. Als die begint te prikken, dan weet ik:
Karel, je hoeft dit niet te doen.
Tot volgende week,
K.
