Terug
Na een tijd van twee weken grieperig te zijn eis ik van mezelf weer ‘terug’ te zijn.
Ik ken mijn bed al vrij goed, maar dat ik er zo lang en vaak in kon liggen binnen twee weken wist ik niet.
Candy Crush, Sudoku, Facebook, Instagram, Netflix, Youtube, mannensites, Televisie en pure doodsangst voor mijn toekomst hebben mij vermaakt deze twee weken.
Ik werd me ook steeds meer bewust van mijn eigen lichaam.
“Als ik m’n kussen nou zo leg, dan zal ik de aankomende tien minuten best wel relaxed kunnen liggen denk ik.”
Dat hield ik dan acht minuten vol waarna ik op zoek moest naar een volgende houding.
Het was een constant gevecht.
Wat een onzin.
Maar blijkbaar heb ik dit soort tijd nodig.
Even stap terug.
Even naar mezelf.
Alsof m’n lichaam zegt; ‘Ja fok jou met je plannen. Ik werk even niet mee. Ga jij eerst met jezelf er maar uitkomen wat je allemaal vindt. Op het moment dat ik het goed genoeg acht werk ik weer mee.’
Dat ik mentaal al knopen heb gehakt, die nog fysiek onuitvoerbaar zijn.
Wel een fijn gevoel dat het lichaam die tijd aan me geeft.
De natuur doet z’n werk.
Maar doordat ik niet zoveel doe ging ik ook veel twijfelen en piekeren en onzeker worden.
Die onzekerheid maakt me prikkelbaar en gefrustreerd.
Ik kreeg het gevoel bij heel veel zaken op een soort tweede spoor te zijn beland.
Daarom ook de tijd om erover na te denken hoe nu verder te gaan.
Ik heb ondervonden dat iets vaker reflecteren mij goed zal doen.
Gewoon analyses maken van wat er is gebeurd.
Iedereen die na een avond flink feesten een dag vrij is gaat in zijn eigen hoofd terug in de tijd.
Hoe is die avond eigenlijk verlopen?
Ik baal vaak van ‘hoe ik op anderen over zou zijn gekomen’, en hoop dan dat het allemaal meevalt.
Bijna altijd maak ik me druk om niks.
Dus als ik dronken, met allerlei hormonen en hart op de tong teksten in een drukke discotheek mezelf zonder kleerscheuren er vanaf kan brengen, dan moet het in het dagelijkse leven toch wel te doen zijn?
Gewoon analyseren net voordat ik ga slapen.
Wanneer werd ik blij vandaag? Wanneer vond ik het leuk? Met wie vond ik het leuk? Waarom werd ik blij?
Volgens mij heeft dat zin.
De situatie in een ander daglicht zetten.
Even die helikopter eroverheen laten vliegen.
Awareness creëren.
Ok.
De tyfus voor die marketing-lul met z’n kantoortaal.
Ik ga de wereld weer in met een open blik.
Ik ga mezelf blij maken.
Dat houdt in dat er veel gelachen gaat worden.
Er wordt veel geluisterd, gekeken, gelezen, geschreven en gepraat.
Zes keer een voltooid deelwoord in de laatste alinea.
Ik kan het!
Ik word blij van een analyse die ik zojuist heb gemaakt.
De eerste stap is gezet.
Ik ben terug!
Tot volgende week,
K.
PS. Spinvis maakte mij heel blij in deze twee weken. Ik raad iedereen dit nummer aan:
