Terug naar het oude huis
Het buurtje waar iedereen elkaar kent.
Bij de slager word je aangesproken met je voornaam en krijg je een leuk verhaaltje erbij.
De bakker zegt steevast: “Hee buurman!”
Als je bij het lunchtentje een koffie verkeerd besteld zegt de barista standaard: “Ja, een latte.”
Bij het winkelen voel je jezelf gewenst.
Je voelt je welkom.
Je maakt er een extra ommetje voor om de gezelligheid mee te krijgen.
Klein verhaaltje eruit, en dat plakje worst was wel effe lekker.
Je gaat daarna verdwalen in het park.
Je wandelt maar wat raak, en kijkt welwillend om je heen.
Neemt plaats op een bankje, met het broodje in je hand.
Een hond komt vragend voor je hijgen, de baas roept.
Terug de straat in.
Je ziet een oude buurvrouw die nog veel ouder is geworden.
Het hondje wat ze altijd had heeft ze niet meer naast haar lopen.
Het is de tijd geweest, of misschien heeft ze hem verzopen?
Je hoort de tram en laat hem rijden.
Alles kan hier toch te voet.
De bekende Nederlander stapt net in zijn auto.
Een vriendelijke zwaai en een mondelinge groet.
Altijd als je het even niet weet, doet dat oude huis zijn werk.
Je gaat even langs, het lijkt net de helende werking van een kerk.
Simpel maar toch doeltreffend.
Even terug naar het oude huis.
Tot volgende week,
K.
