Het regent.
In plaats van te gaan fietsen neem ik de tram.
Ik sta samen met een paar andere ‘fietshelden’ onder het afdakje van de tramhalte te wachten op tram twaalf.
Er komen twee meisjes van een jaar of tien met volle boekentassen aangerend. Ze zijn duidelijk blij wanneer ze onder het afdakje staan.
> “Ik moet echt naar de w.c. door deze water!”
< “Ja ik ook man”
> “Gelukkig leven m’n boeken nog, denk ik. Mijn boeken zijn belangrijk, ik moet nog huiswerk maken!”

Inderdaad, maak jij je huiswerk maar!
DEZE water….

De tram komt.
Er hangt een gespannen sfeer in de tram. Iedereen baalt van de regen en heeft daardoor zijn plannen om moeten gooien.
Een ontzettende zakenman, in driedelig pak, zit voor mij en heeft een telefoongesprek:

“Hee, waar ben je?”
“Waar ben je naar onderweg?”
“Ben je in Amsterdam?”
“Kan je me een plezier doen?”
“Waar zit je nu?”
“Oke, prima! A bientotjes”

Deze gast zit enorm te geilen op een lift. Aan zijn houding merk ik dat hij zich te goed voelt voor de tram. Normaal gesproken zou hij nooit de tram nemen, maar omdat het allemaal zo gelopen is moest hij wel. Hij vindt het maar niks tussen al dat plebs. Na twee haltes stapt hij uit. Daar staat een dikke auto op hem te wachten.

Alsof het zo moest zijn komt er nu een vrouw voor me zitten. Ze ziet er leuk uit, heeft mooie blonde krullen en kijkt naar haar telefoon. Automatisch kijk ik ook naar de hare en zie ik dat Martine belt. Ze neemt op.

“Met mij. Hallo. Hoi.”
“Oh”
“Ja”
“Ja, ja ja ja ja”
“Hm. Hm.”
“Ja ik zit nu in de tram, maar ik snap dat er geen ander moment is om dit te bespreken. Ik vind dat hij dat gewoon zelf moet regelen, met z’n begeleider. Hij drinkt alleen maar RedBull en daar gaat al z’n geld heen. Althans jullie geld, maar dat is jullie probleem. Vierhonderd euro hè! Ik wil gewoon dat het goed met hem gaat en ik vind dat we hem moeten kortten op z’n zakgeld. Alleen zo kunnen wij hem reguleren. Daar heeft hij tenslotte ook zijn begeleider voor gekregen. Dus mijn voorstel is om het zo te doen dat we hem juist willen helpen en dat dat door deze manier het beste zal gaan. Oke. Ja ik wil dit heel graag ook met Henk kortgesloten hebben zodat iedereen deze richtlijn volgt. Ik stuur hem wel een mailtje.”

Wow. In het begin alleen maar, ja hm hm en oh, maar daarna een keihard pleidooi hoe volgens mevrouw de vork in de steel zit. Volgens mij is het niet de bedoeling dat ik dit hoor mevrouw!
Ik vind het zo vreemd dat mensen dit soort privé gesprekken gewoon voeren in een Amsterdamse tram. Doe dat thuis!

“Haarlemmerweg”, hoor ik de man zeggen.
Dit is mijn halte.
Bij de achteruitgang wil ik eruit. Ik ben wel klaar met al dat gelul.
Bij het hekje aangekomen hoor ik als finalemoment de ene koorbal aan de andere koorbal vragen:
“Lekker broodje pindakaas, Flop?”
“Nee man ga toch weg jw, gewoon buffelmozzarella!”

De tram stopt, de deuren gaan open.
Ik loop naar buiten.
Eindelijk rust!
Mijn broekzak trilt.
Ik word gebeld.

Tot volgende week,

K.

Deel dit bericht