Weg uit Nederland. Dat wilde ik.
Met de trein naar Berlijn. Hoe simpel kan het zijn.

Zittend op mijn gereserveerde plaats, in de nog stilstaande ICE, krijg ik een bericht in drie talen te horen.
Nou, drie talen, als ik alleen Duits kon had ik geen idee wat er gezegd was.
“Dame und Herren. Andere trein, fahrt niet, bomen auf das spoor in Deutschland, schade.”

Iedereen naar het service center. Ze hadden het, gek genoeg, dus toch begrepen!
Daar hadden Ans en Bart hun handen vol aan zo’n tweehonderd man, die daar stonden te wachten op een oplossing.
Ans was leidinggevende dus moest zij de oplossing verzinnen.
Ze was flink aan het bellen en aan het regelen en na twintig minuten was de conclusie: “Ladies en Gentlemen, you will go to Arnheim. There will you be transported by bus to Berlin. You will depart from platform 5B at 11:52. Thank you.”

Iedereen accepteerde deze oplossing. Men ging en masse naar spoor 5B.
Ik niet. Ik twijfelde en wachtte iets langer.
Mijn twijfel was terecht, want opeens zegt Bart net iets te hard tegen Ans: “Maar ze kunnen toch ook mee met de ICE van 12:34?”

Niemand heeft dit gehoord of begrepen.
Maar ik wel. En ik zie ook de lichaamstaal van Ans.
Ze is ontdekt. Haar oplossing was niet de juiste.
Ze wilde zo snel mogelijk al die mensen uit het service center weghebben.
“Stil!” sist Ans tegen Bart.
Op het moment dat Ans even wegloopt loop ik naar Bart.

“Can i help you?” vraagt ie.
“Kan ik met die 12:34 mee Bart?”
“Jij zat net in die bomentrein?”
“Ja”
“Jij gaat met de 12:34 mee, in Duisburg overstappen! Dat is algemeen bekend!”
“Oke, bedankt”
“Fijne reis jongen!”

Bizar.

In Duisburg loop ik naar de stationshal. Ik zoek naar een Duitse supermarkt, en die hebben ze. Een enige echte Duitse Albert Heijn to go. Te gek! Ik haal daar mijn Nederlandse snacks om mezelf toch nog een klein beetje thuis te voelen. Dan kijk ik op. Ik kijk recht in het gezicht van mijn Duitse lerares van de derde klas Havo. Geweldig!
Bij een Albert Heijn in Duisburg mijn Duitse lerares ontmoeten. Het heeft zo moeten zijn.

Ik denk aan Bart. Hij zei “Dat is algemeen bekend!”
In de trein naar Berlijn doe ik in mijn hoofd het Duitse accent van mijn lerares na:
“Mike, Chris, Olivier jullie mogen na gaan bleiben!”
Ook dat was toentertijd algemeen bekend.

Tot volgende week,

K.

Deel dit bericht