Verlies alsjeblieft
Verlies alsjeblieft.
Maak alsjeblieft fouten. Verlies de wedstrijd zo hard, dat het pijn doet. Je wordt tot op het bot vernederd door je tegenstander en jij kan niks anders dan het allemaal over je heen laten komen. Want je tegenstander is gewoon beter. Je gaat er met boter en suiker in. Zo hard op je bek. Wauw. Dat is een tijd geleden dat je zo’n verlies hebt moeten doorstaan.
Verlies je in de de meest mooie dingen. Laat je meevoeren door de mooiste muziek, die je in hogere sferen brengt waar geen angst of tijd bestaat. Je hoort alleen de kwetsbare klanken van de instrumenten die een verhaal aan je willen vertellen. Je verliest het van de werkelijkheid. Je hebt sinds tijden niet meer zo’n pure ervaring meegemaakt. Je huilt van geluk.
Verlies je huissleutel en weet weer wie andere mensen zijn. Je kan je huis niet meer in en degene die jouw reservesleutel heeft is op vakantie. Wat ga je doen? Je gaat met anderen in gesprek. Je zal het moeten oplossen. Nu is het niet functioneel met mensen kletsen om er wellicht eens iets uit te kunnen halen. Nee! Nu is het menens. Je moet ergens kunnen slapen toch? Ergens je rust kunnen pakken. Ergens weten dat je veilig bent.
Je draait verlies. Je staat rood. Je knoopt de eindjes aan elkaar. Je vecht tegen de bierkaai. Maar dat gevecht is puur. Je houdt je hoofd nog net boven water. Iedereen die met je spreekt zal ook voelen dat je puur bent. Je hoeft niet te pochen over geld. Je hoeft niet te vertellen wat voor auto’s je hebt. Nee. Je bent wie je bent, zonder poespas. Dat is veel leuker dan geld.
Je verlies kunnen nemen. Dat is lekker toch? Winnen geeft je minder stof tot ontwikkeling. Als je ergens de beste in bent, moet je jezelf steeds uitvinden. Maar als je verliest, kan je afkijken hoe de ander het doet. Dan geef je daar je eigen draai aan en sta je misschien de volgende keer wel voor!
Daarom verlies ik graag en zou ik jou willen aanbevelen: “Verlies alsjeblieft.”
Tot volgende week,
K.
