Vervoering
Wat een fijn gevoel is dat, vervoering.
Het woord zegt het al, je wordt ergens heen gebracht waar je bijna nooit bent. Je wordt vervoerd naar verborgen emoties.
De jongens op de foto hebben allemaal iets met het artiestenvak te maken. Drie ervan zaten zelfs bij elkaar in de klas. Mijn neef heeft ze aan mij geïntroduceerd. Terence en Daan zijn beroepsmatig op het podium te vinden, Darius en ik niet meer. Maar we zijn er nog wel nauw mee verbonden. Vervoering; dat geven ze mij.
De eerste zit naast mij; Terence. Die bracht mij in vervoering met z’n zelfgeschreven liedje “Tracks”. Terence is een sublieme zanger en een geniaal gitarist, die daarnaast voor elke soort van acrobatiek, rolschaatsen of ander grapje te porren is.
Ik was achterwacht bij de klassenvoorstelling, mocht er iets gebeuren dan kon ik altijd helpen. Ik hoorde het liedje dus niet terwijl ik in het publiek zat, maar in de coulissen. Toch kreeg ik kippenvel en zat ik even niet meer op die kleedkamerstoel. Ik was even geen achterwacht meer. Daarna speelde hij het bij mij thuis nog eens, en namen we het op mijn telefoon op. Ik luister er nog steeds geregeld naar. Geweldig nummer.
Over Daan heb ik al meerdere keren geschreven. Mijn neef is een man die onnavolgbaar is. Hij is naast een geweldig danser ook een waanzinnig intelligente gast. Wanneer je hem tegenkomt met volle energie, dan weet je dat er iets gaat gebeuren.
Ik heb hem meerdere keren zien optreden en meermaals heeft hij mij totaal weggeblazen of juist geëmotioneerd. Deze keer keek ik in de Ziggo Dome naar “Musicals in Concert” en werkte hij samen met alle grote musicalsterren bij elkaar. Hij danste duetten voor Simone Kleinsma, zat in het ensemble bij Chantal Janzen. Allemaal fantastisch.
Het mooiste moment vond ik het einde. De dansers vormden een kring, en ineens stond hij midden in die kring. Daarna ging de groep allemaal door de knieën waardoor hij ineens enorm opviel. Hij had de taak gekregen om nog één grande finale te geven, hierop gaf hij een volle Ziggo Dome een volledige draai om de oren met zijn energieke dansmoves. Iedereen begon te springen en te klappen op de banken. Wauw!
De derde is Darius. Hij bracht mij volledig in ontroering en oprechte emotie tijdens zijn afsluiting van zijn studie in Groningen. Na die show is deze foto ook gemaakt en hebben we een prachtige avond uit in Groningen gehad. Darius studeerde af in Martiniplaza en had op het einde een minutenlang durende medley van David Bowie. Die in dat jaar was overleden.
Darius vloog over het immens grote podium, met zijn geweldige danskwaliteiten. Dit deed hij terwijl hij met prachtige stem “Major Tom” zong. Hij werd boven hoofden van dames van de ene naar de andere verhoging gedragen. De tranen dropen van mijn wangen. Hij was by far de held van de avond.
Zoals Terence, Daan en Darius by far de helden zijn geweest op dit soort avonden. Ze brengen mij in vervoering en laten mij even in een andere wereld stappen. Geweldig om daar even aan terug te mogen denken.
Ik neem het voor lief dat ik altijd de loser was als we uitgingen, en jullie de show stalen bij de meisjes met jullie dansmoves, lichamen en haardossen. Ik vond het al geweldig om er bij te mogen zijn. Thanks jongens.
Tot volgende week,
K.
