1%
Mijn telefoon kan superlang op 1 procent staan. Iets van anderhalf uur ofzo. Echt verschrikkelijk is dat.
Dan krijg je net dat berichtje waar je eigenlijk al een tijdje op aan het wachten bent. Zie je de helft van de inhoud van het berichtje, en je weet; als ik nu het berichtje open dan is het einde batterij en kan ik niet het hele berichtje lezen. Want dat berichtje is vet lief, of heel belangrijk voor je carrière. Gewoon dingen die je echt wilt weten, maar dan niet kan kijken omdat je nog maar 1 procent hebt! Maar wel die ene procent ANDERHALF UUR LANG!
Ik heb het idee dat men in het dagelijkse leven ook heel lang op 1 procent kan staan. De mentale batterij welteverstaan.
Dat je heel lang met iemand kan praten en het leuk kan hebben. Misschien heb je wel een lange relatie met diegene. En dat er dan een punt komt waarop ze opeens met een waslijst komt wat er wel niet goed aan je is en dat ik eigenlijk helemaal niet degene ben waar zij eigenlijk naar op zoek was, dat haar leven helemaal niet matcht met mijn leven en dat zij eigenlijk helemaal niet van lieve jongens met gevoel houdt, maar eerder van klootzakken met een veel te grote bek. Ja dat is verschrikkelijk om te horen. En dat duurt dan geen 5 minuten, nee; ANDERHALF UUR LANG!
Of bij een stage die je loopt.
Ben je een aantal maanden super hard bezig geweest. Paar steekjes laten vallen, maar al met al super hard gewerkt. Toch heb je op de 1 of andere manier bij je stage de reputatie dat ze je niet echt moeten. Dat is niet zo gek, want je bent stagiair. Je bent de onderste in rang en je hebt maar te slikken wat er te slikken valt. En dat wordt ook flink uitgebuit. Je levert voor hen alleen maar dingen op en het kost ze ook nog eens geen geld. Jij leert met financiële problemen om te gaan en daarmee BASTA.
Maar jij weet dat je goede dingen hebt gedaan. En zij weten dat ook. Jij volgt de huisregels, en bent af en toe creatief met die huisregels. Zoals een stagiair hoort te zijn. Maar op de laatste stage dag verslaap je je. Echt heel dik. En dan komt die ene procent eruit. “Ja en je hebt dit en dit niet gedaan en je was er toen en toen ook al niet en waarom heb je altijd het laatste woord en heb je met dat laatste woord ook altijd gelijk en vind ik het moeilijk dat jij dan gelijk hebt”.
Maar dat dan ook weer; ANDERHALF UUR LANG!
Voor mij is die ene procent op mijn telefoon het meest ideale in een situatie waarin ik hem ook echt nodig heb. Dat ik denk, yes ik heb nog maar 1 procent.
Dat is wanneer ik mijn beste vrienden zie. Weg met de bullshit op je telefoon. Niks waanzin filmpjes. Niks whatsapp. Niks Facebook. Gewoon met elkaar.
Of met m’n familie. Of met m’n toekomstige vriendin. Of (zoals op de foto) in een lege treincoupe gewoon alleen. Lekker tot jezelf komen.
Ik wou dat mijn telefoon veel vaker op 1 procent stond en niet voor anderhalf uur lang, maar voor veel langer.
Tot volgende week,
K.
