Principes.

Tijdens mijn vakantie heb ik ondervonden dat mijn sterke mening, die ik had en eigenlijk nog steeds heb, dat Chris de mol is, bij de toehoorders goed is aangekomen. Zij wilden mij dan ook van harte vertellen dat ik het niet bij het juiste eind had.
Terecht!
Ik zat onwetend in Italië toen ik de berichten kreeg: “Zie je wel, Chris is niet de mol”. AARRGGGHHH.
Ik kreeg te maken met een spoiler. Het verklappen van informatie die ik nog niet had willen weten.

Ik leef het principe na dat er eerst wordt geïnformeerd of degene met wie je het programma wil bespreken, het programma al gezien heeft. Zo ja, dan wordt er gesproken. Zo nee, dan hou je je bek! Mijn broer bijvoorbeeld, kan heel goed z’n bek houden.

Hij heeft ontzettend vaak tegen mij gezegd dat ik ook m’n bek moest houden, maar die gebiedende wijs leidde er altijd toe dat ik mijn bek nog wijder opentrok. Ik ben hem daar, tot de dag van vandaag, heel erg dankbaar voor.

Met Sinterklaas kon hij echt heel goed z’n bek houden. Wat bij mij zelfs tot tranen leidde. Zaten we op pakjesavond vol spanning te wachten tot die zak voor de deur zou staan en wij wilden het mysterie ‘hoe die zak daar nou terecht kwam’ supergraag samen oplossen. Ging die lul om vijf over acht opeens “een brief op de bus doen” en moest ik in mijn eentje die zak voor de deur vinden. Boos-snikkend zei ik tegen hem: “We zouden toch samen dat mysterie oplossen en dan moet jij zonodig een brief op de bus doen!?”. Mijn ouders zeiden toen dat het om een heel belangrijke brief ging en dat ik me niet zo moest aanstellen want er waren gewoon cadeautjes! Mijn mond werd gesnoerd en mijn broer werd door mijn lieve ouders uit een benauwde situatie gered.

Terug naar het heden.

Na mijn vakantie kwam ik terug in Nederland en had ik een hele uitzending-gemist-marathon samengesteld met programma’s die ik terug wilde kijken. Mijn laatste programma op de lijst was “Wie is de Mol?”.

Ik had ergens achter in mijn hoofd nog de overtuiging dat de berichten die ik had gekregen misschien een pesterij zouden zijn. Maar toen ik de beelden van een huilende Chris Zegers zag omdat hij een rood scherm te zien kreeg, gaf dat mijn ego een enorme klap. Drie jaar achter elkaar had ik het vanaf de eerste aflevering (!) goed gehad en drie keer had ik volop genoten van het kratje bier wat ik had gekregen van mijn Wie is de Mol maatje, die drie keer totaal versteld stond. En nu zat ik er helemaal naast!

Intussen werd er in mijn keuken een heerlijk ruikende maaltijd klaargemaakt. Ik hou totaal niet van koken, mijn huisgenoot is daarin mijn tegenpool die heel zijn ziel en zaligheid erin stopt, wat ook duidelijk te proeven valt. Ik loop naar de geur waar mij het water van in de mond doet lopen.
“Goh wat ruikt het lekker hier”, zeg ik quasi-nonchalant.
Zegt mijn huisgenoot: “Wil je een hapje? Ik hoef toch niet meer.”
“Ja, graag!”

Daarop loopt hij naar zijn donkere kamer, pakt zijn bord met eten op en schept een hoopje eten op een lepel. Door de schemer kan ik niet goed zien wat hij precies heeft opgeschept. Hij propt de lepel in mijn mond.
“Best lekker!”
“Sinds wanneer vind jij garnalen lekker?”
“Ja, ik dacht al, het smaakt zo gek.”

Weer kreeg mijn ego een klap te verwerken want ik eet geen vis- of zee/rivierdieren. Niet omdat ik allergisch ben, maar gewoon uit principe. De rest van de overgebleven garnalen heb ik weggegooid en ben al zittend op de keukenvloer gaan balen van mijn gedrag om te bedelen voor een hapje, terwijl ik ook probeer de smaak van de garnaal terug te halen. Het lukt me niet.
‘Jumbo garnalen’, bij de Albert Heijn gekocht. Vreemde naam. Of ik ze ga opeten? Nee, natuurlijk niet. Dat gaat tegen mijn principes in.

De Wikiliekse Wiki!
Met deze week:
“Rivella”

Rivella is een frisdrank die gedeeltelijk uit een restproduct van kaas wordt gemaakt. Het drankje komt uit Zwitserland en is uit een erfenis van een bioloog verkregen. Rivella gebruikte lange tijd de reclameslogan “Rivella, een beetje vreemd, maar wel lekker”, die erg bekend is geworden.

Een paar dagen geleden zei een dame, die ik al een tijdje uit de kroeg ken, tegen iemand die mij voor het eerst sprak: “Ja, Karel is gewoon een beetje Rivella”. Ik had toen geen idee wat ze bedoelde, maar nu wel!
“Een beetje vreemd, maar wel lekker.” Die ook nog eens erg bekend is geworden.
Die eerste steek ik in mijn zak en die laatste, daar kan ze nog wel eens gelijk in krijgen. Ik wil wel vaker “Rivella” genoemd worden.

Tot volgende week,

K.

Deel dit bericht