Awkward
Awkward is echt een kutwoord.
Ik word er ongemakkelijk van.
Ongemakkelijkheid. Ik haat het.
Waarom heb ik constant last van ongemakkelijkheid. Ben ik dan echt zo moeilijk? Of wil ik veel te veel rekening houden met de ander, waardoor er miscommunicatie ontstaat en het ongemakkelijk wordt, omdat ik voor de ander denk.
Het is fucking lastig.
Kijk naar whats app. Whats app is de bron voor ongemakkelijkheid en zeker als je Karel fucking Sanders heet. Whats app is zo ontzettend gevaarlijk. Je moet zo doordacht zijn voor die tering app. Ik kan mezelf met 2 tikfoutjes in een verschrikkelijk ongemakkelijke situatie krijgen omdat mijn tekst niet juist geïnterpreteerd wordt. Dan worden je goede bedoelingen beloond met totale miscommunicatie en ongemakkelijkheid. Dan weet ik dat, als ik diegene weer tegenkom, ik moet uitleggen wat er mis is gegaan. Terwijl ik juist leuk en goed wil zijn!
Ook als ik op een terras zit met een schoolvriendin, heerlijk naar mensen kijk en er, naast mij op het terras, opeens een vechtpartij ontstaat. Dan heerst er voor minstens een kwartier totale ongemakkelijkheid bij mij. Ik distantieer me. Ik heb het gevoel dit soort zaken niet te willen zien, maar ik heb het gezien! Van binnen zegt mijn buikgevoel: “Je moet hier weg man!”. Terwijl ik het daarvoor zo ontzettend leuk en lekker op dat terras had!
Op datzelfde terras kom ik een docent van de studie tegen, die ik vaak succesvol ontloop maar nu zit ik vast op het terras. Hij vraagt aan mij waarom ik niet naar zijn colleges kom. Ik vertel hem dat hij dat niet wil weten. Maar hij zegt dat hij dat wel wil weten. Maar ik kan toch moeilijk aan hem vertellen dat zijn lessen niet kloppen, dat de inhoud van het vak niet relevant is en dat de wijze van beoordelen subjectief is? Dat doe je dan niet, want je wil de sfeer op het terras leuk houden.
Maar hij vraagt er meerdere keren, om! Hij plaatst een sappige worst boven mijn hoofd waar het vet van op mijn neus drupt en ik weet dat als ik de worst opeet hij totaal niet lekker zal zijn.
Met uitgaan ook. Ik ging uit met wat vrienden en we kwamen in een gay tent terecht. Ik sta daar helemaal prima, maar t was best vol. Een man die mij een aantal keer (achteraf, per ongeluk) aanraakte wilde ik van de droom helpen dat er geen wederzijdse interesse zou kunnen ontstaan. Ik zei heel aardig tegen hem: “Sorry hoor, ik ben hetero” waarop hij heel beledigd reageert: “Heb ik dan iets aan je gevraagd?” en dan moet ik weer gaan lijmen en is het ook mijn schuld! Maar zo bedoel ik het niet!
Ik wilde de lucht klaren, maar ik maak het ongemakkelijk! Aarghhh. Dan moet ik het weer goed maken met omhelzingen(wat hij dan weer niet erg vond), heb daarna nog drie keer mijn excuses aangeboden en dan moet ik maar hopen dat het dan weer goed zit.
Het is zoo fucking moeilijk.
Maar ik weet waar het punt ligt: ik probeer het te hard. Daarom gaat het mis. Ik probeer te goed de ongemakkelijkheid te omzeilen waardoor het juist ongemakkelijk wordt.
Het zo goed willen doen dat het niet meer naturel is en daarom dus mis gaat.
Awkward. Ongemakkelijk.
Doe mij maar makkelijk, dat vind ik veel leuker.
—————————————————————————————————————–
De Consessieloze Quote!
Met deze week: “Hippietitels”
Tijdens de laatste uren van een hippiefestival hoor ik twee jongens met elkaar praten. Dat er iets gebruikt is wordt in het gesprek heel duidelijk.
A: “Ik wil een boek gaan schrijven man, ik denk dat ik voor mezelf al twee titels heb, maar ik twijfel nog een beetje.”
B: “OK. Zeg die titels dan?”
A: “Ik zit te denken aan; ‘Dichte Gaten’ of ‘Dichte Slippers’ ”
B: “Woow dude, hoe kom je aan dit soort titels. Jij hoort echt thuis op een ‘Open Afdeling’”
A: “Ah die titel kan ook nog. Maar ik wil het boek ook over vliegtuigen laten gaan”
B: “OK. Misschien is ‘Vergeten te Landen’ dan ook wel een leuke.”
Tot volgende week,
K.
