Soms heb ik het gevoel dat ik er niet alles uit haal, Erik. Dat ik gewoon een laffe gast ben. Die zijn werk doet. Zijn column schrijft op vrijdag, en daartussen probeert creatief te zijn. Een beetje fladdert tussen de bedrijven door. Een manus van alles die steeds net niet iets bereikt. Die blijft hupsen, zonder echt ergens voor te gaan. Dat geeft me soms onrust. Maar vaak ook voldoening door de diversiteit. Ik weet dat mijn cabaretmoment gaat komen. Maar voor die werkstructuur zal ik toch echt zelf moeten zorgen.

Dat is wat ik soms voel, Erik. Of dat ik fucking boos ben op de voorman van Forum van Democratie. Dat ik boos ben, maar er ook weer niks aan ga doen. Ik uit mijn woede door een biertje open te trekken wat scheldwoorden te roepen en een fikse klap op een kussen te geven. Zinloos. Machteloos. Moedeloos. Moet ik dan gaan schreeuwen, Erik? Ik denk het niet. Rustig blijven is vaak het beste. Vertrouwen houden in de mensheid, en vertrouwen houden in jezelf.

Een biertje of een wijntje mag ik best wel laten staan Erik, dat weet ik wel. Geniet, maar drink met mate. Het mooie is, dat ik er wel echt van geniet de laatste tijd. Ik drink mooie wijnen. Mijn vriendin heeft mij dat geleerd. Ik kom nu wel eens bij wijnwinkels. Waar je ook mag proeven enzo. Dat heb ik nog nooit in mijn leven gedaan, en ik vind het leuk! En als je teveel drinkt dan leer je de dag erna gelijk van je fout. Zo heeft de natuur het ons opgelegd. Ga je te ver? Dag erna een ka-ter.

De kansen liggen voor het oprapen, Erik. Ik zie ze allemaal, maar heel vaak durf ik gewoon niet. Dan zeg ik tegen mezelf dat de dingen die ik op het podium wil vertellen al zijn gedaan, of veel beter worden gedaan door anderen. Ik schiet daar niks mee op. En het stopt mijn creativiteit. Maar om er zo naar jou over te schrijven geeft het me wel weer nieuwe impulsen. Ik zie dat ik mezelf tegenwerk. Totaal niet nodig, want ik vind mezelf leuk. En mijn droom is om op het podium te staan en mensen aan het lachen te maken. Doe dat dan ook. Nietwaar, Erik?

Ook ben ik de laatste tijd in eigen land aan het reizen. Ik ben in Drenthe geweest, en in Friesland. Nu rij ik ook een cabaretier door het land, dus kom ik overal in het land. Maar dat zijn wel echt vluchtige bezoekjes. In Drenthe en in Friesland zat er nu een overnachting bij. Ik heb gemerkt dat ik het heel fijn vind om daar even te zijn. In de natuur. In een andere vibe. Maar dan merk ik dat ik een grote stad wel echt adoreer. Zeker Amsterdam, of New York. Dat zijn plekken waar ik wil leven. En af en toe eruit, om te weten hoe mooi mijn eigen land is.

Om af te sluiten, Erik. Tennis. Wat een prachtige sport is dat. Eerlijk, duidelijk en zonder drama. De sport is gewoon precies wat het is. Je zal iemand op kracht en op techniek moeten verslaan. Je kan geen scheidsrechter in de luren leggen. Het enige wat variabel is, zijn de ballen in/uit. Maar gelukkig heb je daar een hawk-eye systeem voor. Die je 3x per set mag inzetten. En op gravel zie je vanzelf al of de bal in of uit is. Volgende maand ga ik met mijn vriendin naar het toernooi in Rosmalen. Ik hoop Tsitsipas te zien. De jonge god uit Griekenland.

Ik hou van mijn vriendin Erik. Ze is geweldig. Ik heb nog nooit iemand zoals zij ontmoet. Ik adoreer haar.

Goed.
Tot de volgende keer Erik.

Later,

Karel

Deel dit bericht