In 2009 startte ik met mijn opleiding CMV.
Het verliep redelijk. Sommige vakken vond ik niet interessant en dat resulteerde dat ik pas in oktober 2010 mijn propedeuse haalde.
Mijn stage in het tweede jaar verliep niet zoals die moest lopen. Na een aantal maanden zagen mijn studiegenoot en ik geen heil meer in de opdrachtgever en stopten de stage voortijdig.
Mijn studiegenoot is op dat moment met de opleiding gestopt.

Maar ik ging door. Ik mocht in februari 2011 mijn eerste assessment van het tweede jaar doen.
Een assessment houdt in dat ik als student een portfolio maak, mijn ontwikkeling toon door middel van mijn behaalde vakken, en geschreven reflecties op mijn handelen. Het assessment duurt een uur en wordt door twee docenten afgenomen. Zij toetsen mijn ontwikkeling door het stellen van vragen.
Snappen we t nog?
Mooi.

Ik keek op het rooster waar mijn assessment plaats zou vinden. Locatie: Jan Bommerhuis “De Blauwe Kamer” 8e verdieping, stond achter mijn naam. Ik voelde gelijk een Harry Potter-achtige sfeer over mij heen vallen. Ik had wel zin in dat assessment! Kom maar op! Ook omdat studiegenoten mij hadden verteld dat “De Blauwe Kamer” een rijke historie had. “Er mocht daar gerookt worden!” “Daar drinken ze bier, Karel.” Het leek mij een prima plan om met een biertje en hangende rook mijn assessment door te komen.

Ik wilde alle punten halen voor mijn mislukte stage. Mijn studiebegeleider was sceptisch over mijn optimisme. “Ik zie dat niet gebeuren Karel”. Ik zocht op de achtste naar “De Blauwe Kamer” en vond deze in een afgelegen hoekje. Er hing ook een apart gouden naamplaatje waarop stond: “De Blauwe Kamer”. Vol enthousiasme liep ik de kamer in en werd teleurgesteld over de mythe die het zou bezitten. Het was een iets oudere kamer, dat wel, maar verder was het net als alle andere kamertjes, oud en versleten.

Ik liep “De Blauwe Kamer” uit met 29 punten, waar er 30 te behalen waren. Mijn begeleider was volslagen verbijsterd hoe ik dit voor elkaar had gekregen. Hij geloofde het niet. Ik verdenk hem ervan dat hij direct naar de assessoren is gegaan om te vragen ‘hoe dit heeft kunnen gebeuren’. Ik houd het op de mythe van “De Blauwe Kamer”.

We nemen nu een flinke sprong, zes jaar(!), met vele mislukkingen en mooie momenten. Mijn focus lag bij comedy en niet bij m’n studie. Maar toch bleef die studie wel in mijn achterhoofd doorzeuren. Dat gezeik moet weg, dacht ik. Afmaken die handel.

Het Jan Bommerhuis werd verbouwd en de studie CMV is verhuisd naar het Muller Lulofshuis. Waar het Jan Bommerhuis een oud versleten pand was, is het Muller Lulofshuis een futuristisch ziekenhuis waar studenten in absurd ongezellige sfeer zich moeten ontwikkelen. De laatste paar maanden heb ik hard gewerkt aan mijn afstudeerportfolio en afstudeerreflecties om mijn afstudeerassessment te mogen doen.
Alles akkoord? Ja. Je mag op assessment.

Op het rooster stond: 10/11/2017 Karel Sanders, Lokaal 08a012.
Niks “De Blauwe Kamer”, gewoon kil en super zakelijk: 08a012. Niks Harry Potter, geen mythes over drank, “De Blauwe Kamer” was in rook opgegaan. Nu had ik assessment in een kamer waar een doktersconsult niet had misstaan. Ik haalde nog net niet het beschermingspapier van de behandeltafel. Al met al verliep het afstudeerassessment goed. Ik kreeg al mijn punten toegekend.
“Karel, gefeliciteerd jongen.”
“YES! Fuckers!”

Tot volgende week,

K.

Deel dit bericht