Dit wil ik ook
Terwijl hij over het Amsterdamse IJ kijkt, denkt hij terug aan even geleden.
Het spookt al zeker drie dagen door zijn hoofd.
Hij had iets zien gebeuren en dacht alleen maar: “Dit wil ik ook.”
Hij zat met zijn vrienden op een stampvol terras van een luxe strandtent.
Het was een zwoele zomeravond.
De buckets koude Corona met schijfjes citroen waren niet aan te slepen.
Ze hadden plezier.
Aan het begin van de avond hadden ze het over werk, studie en sport.
Maar al snel ging het over vrouwen en het daarbij horende seksleven.
Het gesprek werd een wedstrijd van wie de meest geweldige ervaring gehad zou hebben.
Hij haakte af.
Zijn blik wendde zich van het gesprek en hij keek naar de zee.
Hij droomde van dat meisje, die met hem naar het strand zou willen.
Die zijn hand vast zou houden als ze met hun blote voeten door het mulle zand zouden lopen.
Dat ze hem een zoen zou geven, wanneer hij even niet oplette.
Hij werd afgeleid.
Vanaf het overvolle terras liep er een tafeltje weg.
Tafel drie, zag hij in zijn ooghoek.
“Maar ze zijn maar met twee!”, dacht hij grappend.
Geïrriteerd, omdat hij uit zijn droom werd gehaald, hoopte hij weer terug te komen bij zijn verhaal.
Maar dat ging niet.
Want het verhaal wat hij net had gedroomd, werd nu voor zijn eigen ogen werkelijkheid.
Tafel drie ging hand in hand, met allebei een strandtas om de schouder, richting de zee.
De tassen werden in het zand gezet, de zomerjurk van haar ging uit, en de zwembroek werd over zijn boxer aangetrokken.
“Ze gaan gewoon zwemmen! Wauw! Het is negen uur ’s avonds, en het maakt ze geen ene fuck uit!”
Wat genoot hij hiervan.
Zijn droom werd door een zeldzaam mooie versie, tafel drie, uitgevoerd.
De volgende fles Corona werd aangebroken en nu werd er naar zijn ervaring gevraagd.
“Ik wil dit helemaal niet! Ik wil mijn droom bekijken!”
Hij begon over een lerares Engels, wat de anderen gelijk over de middelbareschool deed praten.
“Precies zoals ik wilde, nu gelijk verder kijken hoe het met tafel drie gaat.”
Ze zaten intussen alweer op het strand.
Zij zat voor hem en hij had zijn armen om haar heen gewikkeld.
Het was pure romantiek.
Hij trok een fles wijn open en ze tuurden naar de zee.
“Hoe kan het zo zijn dat precies op deze avond, op deze mooie zomerzwoele avond, tafel drie deze move maakt? Hoe kan het dat ik ergens over droom en die droom voor mijn eigen ogen werkelijkheid wordt? Als ik het kan dromen, dan zal het dus ook ooit wel eens werkelijkheid kunnen worden?”
Tafel drie stond op.
De man had de wijn in zijn handen.
“Ze gaan weer naar de zee! Hij neemt die fles gewoon mee! Tuurlijk jongen! Doe maar!”
Wat was hij graag die gozer geweest.
Op het einde hadden ze zelfs een briefje in de fles gedaan en hem samen in de zee gegooid.
Wat er op dat briefje staat weet alleen tafel drie.
Hij had wel geweten wat hij er met zijn meisje op had geschreven:
“Dit wil jij ook!”
Tot volgende week,
K.
