Volgens mij is vragen stellen mijn ding wanneer ik mezelf een domme anus vind. Voornamelijk aan mezelf. Gewoon vragen stellen. Waardoor ik weer een beeld ergens bij krijg. Waardoor ik een gevoel krijg waar ik me weer ‘ok’ bij voel.

Wanneer ik fouten maak dan vraag ik mezelf altijd af of het zin heeft om daar zuur of boos over te zijn. In de meeste gevallen heb ik daar geen noodzaak toe. Geen noodzaak om boos te worden of innerlijke onrust te maken. Mijn laptop is naar de klote, wijn eroverheen en hij start niet meer. Het is wat het is. Domme anus. Blijkbaar was het tijd dat dit gebeurde? Minder beeldschermen in mijn leven? Misschien de focus op iets anders?

Zie je? De vragen komen al. Dat komt omdat ik hou van mezelf. Dus ook van mijn fouten. Waarom zou ik mezelf helemaal gek gaan maken om een stommiteit die verder geen gevolgen heeft voor iemand anders? Het is puur mijn ding. Ik ben me bewust dat ik stom ben geweest om een glas op een bepaalde manier neer te zetten. Ik ben gewoon een ‘domme anus’.

Om mezelf dan niet helemaal gek te maken en door te gaan op dat ‘Domme anus-gevoel’, ga ik mezelf vragen stellen om mezelf weer te krijgen waar ik mezelf wil hebben:

“Was het een splinternieuwe laptop?”
“Nee.”
“Werd het stiekem tijd voor een nieuwe?”
“Ja.”
“Heb je hier iets uit geleerd?”
“Ja, waarom zou je zo een glas neerzetten? Terwijl je weet dat je daar een heel dom risico mee neemt?”
“Oke. Goed om te horen. Heeft deze situatie nog andere voordelen?”
“Ja. Ik kan me meer bezig houden met mijn carriere, in plaats van filmpjes te kijken. Ik heb wellicht nu tijd voor boeken. Dat is ook hartstikke leuk. Ik heb er zat. Lekker schrijven. Mooi!”
“Je bent wel een domme anus he. Zo je glas neerzetten. Wat dacht je?”
“Ja, weet ik veel. Soms maak je een fout. En daar leer je dan weer van.”
“Ga je nu gelijk een nieuwe laptop kopen? Daar heb je helemaal geen geld voor jongetje!”
“Nee. Inderdaad. Wanneer het geld er is komt er een nieuwe laptop, of wat dan ook. Nou en. Ik leef nu even zo. Is toch ook goed? Even uit die dagelijkse zekerheid en automatismes? Van de fouten die je maakt ga je het meest vooruit in je leven!”

Na deze reflectie lijkt het net alsof ik een stuk verder ben gekomen in mijn leven. Puur omdat ik een fout heb gemaakt. En ik ben voornamelijk trots op mezelf dat ik kan accepteren dat ik fouten maak en mezelf daar niet voor ga neer sabelen. Maar juist de lessen eruit trek en niet een probleem met mezelf ga maken. Maar ook om mijn stommiteit kan lachen.

Ik wil mezelf belonen nadat ik deze zelfreflectie heb gedaan door even op de playstation te gaan spelen. Even kansloos schieten. Dat zal mijn domme anus-gevoel nog sneller wegsturen.
Ik heb twee spelletjes gespeeld. Dan opeens valt de stroom uit.
Mijn telefoon met nog 20 procent geeft het antwoord.
Stroomstoring in de hele straat.

Zie je wel, je wilde minder iets minder beeldschermen toch?
Doe dat dan ook, domme anus.

Tot volgende week,

K.

Deel dit bericht