Geslaagd
Na acht jaar mag ik dan eindelijk zeggen: “Ik ben geslaagd!”. Wauw.
Mijn slagingsdag begon heel gek. Ik was onderweg naar mijn werk, om daar tot begin middag te zijn. In de vroege ochtend krijg ik van een collega via de whatsapp door dat ik wat extra taken tot me moet nemen. Omdat een andere collega zich verslapen heeft. “Helemaal prima”, stuur ik terug.
Aangekomen op de Elandsgracht gaat mijn band lek. De rest zal ik dus moeten lopen. Een goede zeven minuten doorstappen en ik kom aan op mijn werk. Een ochtend die gepaard ging met vele taken tegelijk en daardoor lekker snel klaar was. Een half uur eerder weggegaan, om te kijken of er een oplossing zou zijn voor mijn fiets. Dat wellicht iemand mijn fiets binnen een half uur zou kunnen maken. Zodat ik daarna met de fiets naar mijn diplomering kon.
Ik kreeg: “Morgen om 13:00 kan je hem weer komen halen”. Goed! Dan wordt het met het OV naar huis. Omkleden. Netjes in pak gestoken, rode zonnebril, petje, all-stars onder het pak. Ik voelde me helemaal het mannetje. En dat was ik ook! Ik stond te dansen en te zingen op de tramhalte. Mensen gaven me duimen en zongen mee met de melodie. Helemaal lekker.
Aangekomen bij de Amstelcampus op de Wibautstraat in Amsterdam, zie ik de hoge gebouwen van de HvA. De gebouwen die ik heb overwonnen. Ik heb ze jarenlang meegemaakt, en ik besluit om een aantal gebouwen nog even een bezoekje te brengen. Ik hou mijn zonnebril op, geniet van het lopen in mijn pak met die heerlijke all-stars eronder en voel de blikken van de studenten die mij aangapen.
Helemaal goed denk ik. Ik begin alvast met zweven. Straks kan ik aan jullie vertellen dat ik geen student meer ben, maar een fucking professional met een bachelor op zak! Ik sta buiten bij een bankje. Ik drink mijn favoriete koffie; cortado. En om te blijven hydrateren drink ik ook bubbelwater. De opleidingsmanager en mijn scriptiebegeleider lopen langs. De opleidingsmanager groet mij en geeft me een grote glimlach en een hand.
Mijn scriptiebegeleider glimlacht en maakt duidelijk dat hij mij vooraf niet wil spreken. Hij zou mij gaan toespreken tijdens de diplomering en wil de situatie puur houden. Ik voel dat. Hij is een professional. Mijn ouders en een goede vriendin van de studie zijn inmiddels aangekomen op de 9e verdieping van het Kohnstammhuis. De plek waar de diplomering plaats ging vinden.
Ik was nummer zeven. Het getal van de mysterie. Mooi! De toespraak was op alle gebieden een schot in de roos. Mijn begeleider had de juiste woorden en ik had een toevoeging waar de zaal om lachte. Het was goed.
Achteraf heb ik met mijn twee mentoren, die mij daadwerkelijk door de studie gesleept hebben, een welverdiend biertje gedronken. Daarna bleef het nog lang onrustig, en heeft Amsterdam geweten dat Karel Sanders zijn Bachelor in Culturele en Maatschappelijke Vorming heeft gehaald.
Dat pakt niemand mij ooit af.
Tot volgende week,
K.
