Kapje
Als er geluncht wordt bij een gezamenlijke tafel zijn er altijd mensen die niet het kapje van het brood willen. Terwijl er vroeger in huize Sanders halve vechtpartijen waren om het kapje. Mijn broer en ik konden elkaar het leven echt zuur maken om het kapje. Zeker op zaterdagochtend.
Maar het lijkt wel alsof het kapje in deze tijd zijn roem verloren heeft. Dat iemand aan zo’n lunchtafel mij om een boterham vraagt, ik blind een boterham doorgeef en dan opeens de zin krijg: “Eh sorry, liever niet het kapje.”
Wat is dit voor fucking punt. Hou gewoon je bek. Het lijkt wel een status ding! Dat jij jezelf te goed voelt voor het kapje. Alsof je het kapje niet waard bent. Maar als je thuis bent en je geen geld hebt om naar de supermarkt te gaan, je het kapje ineens wel omarmt.
Goed, nu denk je die Karel lult maar raak met z’n kapje. Maar leg het verband nou eens verder. Omarm de zogenaamde dingen die je liever niet wil. Meestal gaat dat je veel verder brengen. Merk aan jezelf dat je hypocriet bent. Geef dat toe.
Ik ben bijvoorbeeld fucking hypocriet. Voornamelijk bij zebrapaden. Dan ben ik echt een klootzak. Bij het drukke fietspad op het Amsterdamse Spui bijvoorbeeld. Waar de Kalverstraat en het Spui elkaar kruisen. Dat zebrapad is er eentje die ik altijd naar mijn wil invul.
Als ik daar loop ben ik heel principieel en haal ik mijn gelijk door heel statig over het zebrapad te lopen, met de uitstraling: “Dit is een zebrapad, ik heb hier recht op.” Ik uit ook vaak mijn woede naar de fietsers die toch mijn statige wandeling woest onderbreken. Omdat die er flink doorheen fietsen. Goedzo Karel! Boos worden! Terecht!
Of toch niet? Want ik ben zelf ook die fietser die bij dat zebrapad lekker doorfietst. Ik ben daar zo hypocriet!
Tegenwoordig heb ik besloten om niet meer boos te worden op doorfietsers. En als ik zelf door het zebrapad heen fiets kijk ik goed of de situatie wel te behappen is. In plaats van mijn eigen wil en gelijk door te drammen. Opgelost.
Terug naar de kapjes. Bekijk jezelf even goed. Ben jij een kapjesweigeraar, maar eet je ze thuis wel gewoon? Dan weet je precies wat er met je aan de hand is! Leuk he zo’n spiegel. Als je die spiegel kan bekijken met zelfbewustzijn dan zie je een mooi iemand.
Nou, ik ga lunchen! Eerst even een zebrapad over en dan kijken of er aan tafel een kapje te vinden is!
Tot volgende week,
K.
