Kleding selectie
Mijn vriendin trekt over een week bij mij in, en gisteren was het tijd voor de kleding selectie.
Ik werd geconfronteerd met kleding die mij terug deed denken aan mijn middelbareschool-tijd en net daarna. Wat je allemaal tegenkomt, en hoe lang je dat wel niet in je kast hebt gehad. Wauw! Ongelofelijk.
De kringloopwinkel zal enorm gaan genieten van mijn aangeleverde spullen. Ik hoop dat anderen er ontzettend blij van worden. Ik heb er zeer waarschijnlijk jaren geleden blij in rondgelopen.
Het ligt gewassen en wel ergens achter in je kast. Als je eraan ruikt, ruikt het ook gewoon fris. Maar als je het aantrekt, en je vriendin begint enorm te lachen en vraagt letterlijk: “Waar gebruik je dit precies voor? Ik heb geen idee wat dit is!? Als je dit überhaupt kan dragen, heb ik het jou nog nooit zien doen, dus weg ermee!”
Ik denk dat ik 15 kleine plastic zakjes, (ben ik eindelijk ook van al die plastic zakjes af), heb kunnen vullen met mijn overbodige kleding. Krankzinnig. Wat een mens wel niet kan bewaren. En hoe je dan beseft dat je eigenlijk nooit nieuwe kleren koopt. Met dat besef ben ik eigenlijk heel erg content.
Het geeft een prachtig inzicht in hoe je met kleren omgaat. Ik blijk enorm conservatief en onnodig ruimte innemend. Verandering. Kleren weg, kast weg. Ruimte gemaakt voor iets anders.
Zo nu en dan een kritische blik op zaken die in je huis staan is niet gek. Hierover te vaak moeten nadenken veroorzaakt bij mij wel weerstand. Dan krijg ik het gevoel dat het nooit goed zal zijn, en dat maakt me onrustig. Het zal inderdaad nooit perfect zijn, maar om voor een lange tijd ergens blij mee te kunnen zijn is toch rustgevend.
Mijn vriendin heeft gelachen. Ècht gelachen. En niet om mijn grapjes of waar ik iets mee te maken had, nee. Puur om mijn kleding, handdoeken en voornamelijk thee en keukendoeken die tevoorschijn kwamen. “Waarom heb jij dit in je huis? Dit soort handdoeken slaan toch echt nergens op? Wauw echt? Dit is gewoon een theedoek die gemaakt is voordat jij geboren bent! Hoe kom je hieraan?”
Het fantastische is, ze heeft volkomen gelijk. Ik onderging het ook met een lach. Soms was ik ook wel droevig dat bepaalde zaken weggegooid moesten worden. Maar aan de andere kant; ik zag ze nu weer voor het eerst sinds de vorige verhuizing. Dus doet het me iets? Blijkbaar niet zo heel veel. Al zeker 6 jaar niet.
Over een dikke week is het dan zover. We gaan samenwonen. De kledingselectie is gemaakt. De meubels worden uitgezocht en banken en andere meubels gaan het huis uit. Een aantal gebreken worden nog opgelapt. Hoppa! Frisse wind! Mooi gevoel. Ontwikkelingen! Het levert altijd iets op.
Toch jammer van mijn willekeurige sokkenlade. Met allemaal eenlingen en niet matchende sokken. Bleef altijd een mooi random iets. Ook dat is blijkbaar ontwikkeling.
Tot volgende week,
K.
