Leuke klootzak
Ik sta bij een gemeenschappelijk urinoir van een kroeg. Zonder dat ik er moeite voor doe wordt er opeens een gesprek met me aangeknoopt.
“Ja jij vind toch ook dat die gast effe niet noemoenunuuueah?”
“Sorry wat zeg je?”
“Jij vindt toch ook dat die gast noemenoemnoemnah”
“Ik versta je echt niet gast, wat zeg je nou?”
“JIJ VINDT TOCH OOK DAT DIE GAST EFFE NIET MOET ZEIKEN OMDAT IE NOG NIET AAN DE BEURT IS?”
“Dat zou kunnen kloppen ja, ik heb de situatie nog niet gezien.”
En ineens heb ik een gesprek. Hij voelt dat er geluisterd wordt en ook dat er niet meegelopen wordt met zijn mening. Komt ie niet vaak tegen heb ik het gevoel. Maar hij mag me. Ik weet nog niet wat ik van hem vind, maar hij mag me.
“Jij bent geen makkelijke gozer, maar ik vind je wel een mooie. Eigenlijk ben jij een leuke klootzak.”
Ik vond het briljant wat hij tegen me zei. Hij liet precies zien wat er met hem aan de hand was. Ik spiegelde gewoon zijn gedrag en liet hem zien wat hij mij liet zien. Dat vond ie aan de ene kant kut, maar aan de andere kant vond ie wel dat ik het leuk deed. Prima. Helemaal goed. Dat is precies wat ik wilde bereiken.
Want je hebt altijd de macht over je eigen gedrag. Want je gedrag kan je sturen. Je kan de keuze maken om kut te doen, of je kan er voor kiezen om leuk te doen. Je hebt altijd een keuze. Je kan het drama in je leven opzoeken en alle kutzooi omarmen, of je kan het leuke vinden en zien hoe tof de wereld is. Het is puur een mindset.
Fucking lekker toch. Ga je weekend in met de wetenschap dat je een keuze hebt. Ga ik mijn vriendje/vriendin/vrouw/man/mens/dier een kut-tijd geven omdat ik daar zin in heb? Of ga ik juist leuk geven? Omdat leuk geven toch veel toffer is! En als de ander dan wel een ‘houding’ aanneemt. Wees dan de leuke klootzak.
Tot volgende week,
K.
