‘Met sportieve groet’, de standaard afsluiting van een e-mail van een gymleraar. Iedereen heeft hem gehad. Basisschool of middelbare school, het maakt niet uit. De begroeting is altijd sportief bedoeld. Alsof je iemand de handreiking doet, terwijl je weet dat je al verloren hebt. “Toch sportief dat er nog een e-mail gestuurd is!”

Het zou toch veel leuker zijn om als gymleraar de mail af te sluiten met: ‘Ik zie je op het eerste honk!’ of ‘Een zwaai vanuit de ringen’. Je geeft in elk geval aan dat je niet direct hoeft te verliezen, en je daardoor iemand sportief moet groeten.

Ik werk nu twee maanden op een middelbare school en zit aan de andere kant van het spectrum. Docenten zijn collega’s en kinderen benaderen mij als een persoon waar ze heen moeten, of waar ze een vraag aan kunnen stellen. Daarin komt van alles voor.

Kinderen die besluiten om elkaar te besprenkelen met glassex, en kijken of de spray andermans ogen zou kunnen halen. Kinderen van een andere school die mijn school binnenkomen om vriendjes op te halen, en daarbij zelfs in een lokaal plaatsnemen. Daadwerkelijke roasts die worden gedaan in pauzes, uitgevoerd in cirkels alsof het een rap-battle is. Niks lijkt te gek.

Ik bevind me in een totaal ander universum, waarvan het bestaan toch daadwerkelijk is. Vijf dagen van de week bevind ik mij daar overdag in, en wanneer ik ’s avonds en in het weekend thuis bij mijn vriendin ben, kom ik in een compleet andere wereld terecht. Want haar wereld is totaal anders. Zij werkt vanuit huis, en zit daar in serene rust met een kat op aai-afstand naar een beeldscherm te staren. Maar natuurlijk is dat onzin. Het vanuit huis werken, wat het merendeel doet, brengt ook heel veel moeilijkheden met zich mee. Oftewel, het zijn bizarre tijden.

Ik vind het fijn dat het onderwijs nog steeds actief kan zijn. Het is fijn voor de ouders die daardoor minder omkijken hebben naar hun kinderen. Het is fijn voor de kinderen die daardoor niet stil blijven staan in hun ontwikkeling. Het is fijn voor de docenten en alle medewerkers in het onderwijs dat zij nog steeds kunnen werken. Dus fijn voor mij! Het bevalt me goed om te werken in het onderwijs. Het is een bron van inspiratie en het geeft voldoening om iets bij te kunnen dragen aan de toekomst van onze wereld.

Met sportiev…. Nee!
De borstwaartsom is wiskunde met je borst!

Tot volgende week,

K.

Deel dit bericht