Nederland of Ajax?
Deze vraag werd mij een paar uur geleden gesteld.
Een vriend vierde thuis zijn verjaardag en een aantal gasten spraken over de wedstrijd Schalke – Ajax.
Sommigen hadden de wedstrijd wel gezien, anderen niet.
Ik had hem niet gezien, maar wel vanaf de verlenging naar de radio geluisterd.
Wat een spanning was dat.
Ik zat met een vriendin in de auto die eigenlijk helemaal niet geïnteresseerd is in voetbal, maar die door mijn enthousiasme en de spannende teksten van de commentatoren helemaal mee ging in het gevoel.
Ajax kwam met 3-0 achter en ik sloeg op mijn been. “Kutzooi. Fuck!”
De sfeer in de auto sloeg om.
Hoe kon Ajax dit nou weggeven? Ze waren toch thuis oppermachtig?
Nu opeens einde Europa League?
“Een doelpunt in de honderdtwintigste minuut is voldoende! Het is nog niet uitzichtloos! Het kan nog gewoon!”, zeiden de commentatoren.
Een sprankje positiviteit kwam terug de auto in.
De commentatoren worden enthousiast.
Het stemgeluid gaat omhoog.
Nick Viergever!
Mijn kippenvel wint terrein over mijn hele lichaam.
Een goed uitgevoerde High-Five maakt een kloppend geluid in de auto.
“Ze gaan door!”, schreeuwde ik.
Younes maakt het helemaal af door de 3-2 te maken.
Einde wedstrijd.
Ajax naar de halve finale Europa League.
De auto staat geparkeerd.
Ik neem afscheid van mijn vriendin en ga naar huis.
Thuis aangekomen pak ik mijn fiets en rijd richting de verjaardag.
Op de fiets besef ik dat ik echt blij ben.
Er komen zelfs twee kleine traantjes tevoorschijn.
“Ze hebben het gehaald!”, zeg ik hardop terwijl ik voor het rode stoplicht wacht.
Aangekomen op het feest vertel ik aan de jongens mijn ‘Ajax in de auto’ verhaal.
Het onderwerp slaat aan.
Men is trots op Ajax.
Het gevoel van het bereiken van een halve finale wordt toch wel als speciaal ervaren.
Met tien man in de verlenging alsnog twee doelpunten maken die een overwinning betekenen.
Ja.
Dat wordt gewaardeerd.
En dan komt opeens de vraag:
“Karel! Nederland? Of Ajax?”
Twee jongens hebben een discussie en ik moet een kant kiezen.
De een is volledig voor Nederland.
De ander resoluut voor Ajax.
Dilemma.
Ik heb op dat moment geen antwoord.
Ik beloof de vraagsteller dat ik het dilemma oplos, maar dat ik dat niet stante pede kan.
Hij gaat akkoord.
Hij ziet me denken.
Ik zeg hem dat ik het morgen laat weten.
Inmiddels is het morgen.
Ik weet het antwoord:
Ajax.
Een jaar lang competitie moeten spelen en daar resultaat kunnen halen om het in een Europees toernooi te mogen bewijzen is meer dan alleen toernooien met landen spelen. Het gevoel wat in een maand EK/WK bereikt kan worden wordt heel erg gehypet. Daardoor raak je bevlogen. Logisch.
Als je een jaar lang een club volgt en daar resultaat uit vloeit en Europees mee kan doen om de prijzen geeft meer voldoening dan die hype-maand.
Over twee weken speelt Ajax tegen Lyon.
Ik kan niet wachten.
We worden wereldkampioen!
Tot volgende week,
K.
