Paardenstal
Na acteerles was ik met een klasgenoot nog wat gaan drinken. ‘Wat drinken’ werd, tot het café dicht ging. “Nog eentje dan? Die kroeg daar aan de overkant lijkt nog open?”, zei ik.
“Oke, wel de laatste dan he Karel!”
“Jaja! Kom nou maar…”
We pakten allebei onze fietsen, zetten ze honderd meter verder weer neer en liepen de buurtkroeg binnen. Het zag er allemaal vers van de pers uit, alles super hip en we gingen zitten op een verhoogde bank met hoge tafels. Allerlei mooie kleuren kwamen ons tegemoet en een meisje kwam de bestelling opnemen.
“Best lachen hier, vind je niet?”
“Ja wel een prima tentje.”
“Het enige wat ik wel heb, is dat het hier wel een beetje naar paardenstal ruikt. Klopt dat?”
“Ja dat is inderdaad wel waar ja!”
“Vreemd, misschien is het iets vegan-achtigs. Dat ze de gasten bewust willen maken van dierlijke geuren en daardoor aanmoedigen om minder vlees te eten? Of is het een nieuw idee van Palm-bier? Wanneer je een slokje Palm drinkt, je als het ware de manen van het paard door je neus haalt en je de teug in gestrekte draf je slokdarm in begeleidt?”
“Het zal wel Karel, dit is wel echt het laatste biertje!.”
De biertjes worden door het aardige meisje neergezet.
“Goedenavond mannen! Hoe vinden jullie het hier?”
Opeens stond er zo’n lekkere horeca-vent naast ons, die een kletspraatje kwam maken. Door het aantal biertjes zei ik overmoedig: “Ja leuke tent man, maar het ruikt wel een beetje naar paardenstal!”
“Ohja? Dat heb ik nog niet zo ervaren. Maarja, dat kan wellicht komen door de verf die nog niet helemaal is opgedroogd. We zijn net drie dagen open en ik was even benieuwd wat jullie ervan vonden.”
Daarna besefte ik me pas wat ik gezegd had. Ik had de man zijn droomzaak vergeleken met een paardenstal! Waarschijnlijk had ik hem tot op het bot beledigd. Hij was fucking drie dagen open en ik kom met mijn grote bek even vertellen wat ik ervan vind. Maar aan de andere kant, hij wilde feedback. En dat heeft ie gekregen. Want eerlijk waar, het rook daar wel naar paardenstal.
Met de man was alles oké. Hij liet niets zien van woede of wraakgevoelens. Mijn klasgenoot begon over een ander onderwerp om de lucht weer te klaren, waarop de horeca-vent zijnsweegs ging. De biertjes waren op. Ik trok mijn jas aan, we liepen richting de uitgang, toen ik opeens door de speakers “Wild Horses” hoorde. Ik keek om, en keek naar het lachende gezicht van de horeca-vent.
“Fijne avond mannen! En paardenstal, dat klinkt me net iets te negatief. Noem het dan een manege!”
Tot volgende week,
K.
