Er bestaan heel veel meningen. Bijvoorbeeld als ik een pen in mijn baard heb. Dan zie ik direct hoe men daarop reageert. Er komt hoe dan ook een oordeel. “Goh Karel, doe niet zo gek…” Maar hoe doe jij dat? Geef jij je mening? Kijk je me raar aan? Lach je? Trek je ‘m eruit? Of vraag je me vriendelijk om de pen uit mijn baard te halen?

Denk daar nu eens over na. Dit gaat over een pen in mijn baard. Maar als je nou eens naar andere gedragingen gaat kijken, waar je een oordeel over hebt. Is zo’n oordeel altijd nodig? Is het altijd nodig, om iemand die geen kwaad in de zin heeft te vertellen wat jouw mening daarover is?

Heel vaak gaat het erom dat mensen ongemakkelijk worden van iemand die buiten het gebaande pad loopt. Heel vaak gaat het erom dat iemand zichzelf wenst uit te spreken tegenover iemand omdat dat de gedraging niet binnen zijn of haar referentiekader past. In dat geval, probeer dat pad ook eens! Misschien is het wel heel leuk!

Ik betrap mezelf er ook op. Altijd eerst afgeven en daarna pas echt een keer gaan luisteren. Maar ik probeer daar een andere houding voor mezelf in aan te nemen. Gewoon de situatie nemen zoals die is. Word ik niet aangevallen op een fysieke of verbale manier? Wat is dan precies het probleem? Waarom zou mijn mening dan beter zijn dan die van een ander?

Precies die zin. ‘Waarom zou mijn mening beter zijn dan de mening van iemand anders?’ Waarom is het belangrijk om mijn mening aan iemand op te dringen en daarna niet meer te luisteren wat de ander daarover te zeggen heeft. Als je nou eens echt luistert en echt leest. Dan kan je daarna vragen krijgen! Dan kan de ander met jou daarover in gesprek.

Dat kan wel eng en confronterend zijn, maar het is wel goed. Zo kan je voor jezelf kijken waar je staat. Laatst gaf mijn meisje mij daar een flinke les in. Ze had een column gelezen waar ik het over ‘alle vrouwen’ had, terwijl het eigenlijk over een specifieke situatie ging. Zo gaan generaliseren kan natuurlijk niet. In eerste instantie verdedigde ik mezelf, maar al snel bleek dat ze volkomen gelijk had.

Ze begreep wel wat ik zei, maar het sloeg nergens op om dit over alle vrouwen te zeggen. Zij voelde zich ook aangevallen, terecht. Ik was gewoon een te grote lafbek om de precieze situatie uit te leggen en ging van een specifieke situatie naar pats, alle vrouwen! Zo gaf ze mij een les. Een inzicht die ik alleen kon krijgen doordat iemand de moed vindt om zoiets te zeggen en mij enthousiasmeert om daar naar te luisteren.

De moraal van dit verhaal. Luister goed naar je naasten, luister goed naar de mensen die het goed met je voor hebben. Luister goed naar de mensen die een totaal andere mening dan jij hebben. Zodat je weet op welke dunne evenwichtsbalk je aan het balanceren bent.

Tot volgende week,

K.

Deel dit bericht