Deze week was ik in een discotheek, gezellig met vrienden aan het relaxen.
Ik kwam een vrouwelijke bekende van vroeger tegen en nadat we een tijdje met elkaar gesproken hadden ging ze weg om weer te socializen met haar vrienden.
Ineens kwam een meisje naar me toe:
“Hoi, mag ik jou even gebruiken?”
Ik: “ja hoor, waarvoor wil je mij gebruiken?”
Zij: “Ja mijn vriendin daar die staat de hele tijd te tongen met die gast daar en ik wil ook een leuke avond”. Ik dacht: “Hebbes!”
Ik triomfantelijk: “Dan gaan wij toch ook tongen? Dan gebruiken we elkaar, ideaal toch?”.
Zij: “Ik ben lesbisch, dus dat schiet niet op”
Die deksel kwam even keihard op het neusje.
Maar toch wilde ze dat ik dan haar zou entertainen.
Ik reageerde geërgerd: “Als er niet getongd wordt dan vind ik jou entertainen totaal nergens op slaan! Ik denk dat je jezelf beter kan vermaken dan mij te gebruiken zonder dat je mij ook maar enige beloning geeft die me aanstaat”.
Hierop reageerde zij sportief door mij een stevige handdruk te geven en te bedanken voor mijn tijd. Dit deed ze omdat haar vriendin klaar was met tongen en de jas al in de hand had; ze was klaar om te gaan.
Had ik haar toch nog ongewild geëntertaind….

Even later sta ik alleen in de discotheek te genieten van de muziek die er speelt en kijk ik naar de menigte. Out of the blue komt er een gast naar mij toe en hij zegt: “Zit je lekker naar die kankermensen te kijken?”
Ik had een paar seconden nodig om te beseffen wat er net gebeurd was.
Iemand die ik niet ken komt naar mij toe, en hij denkt dat hij een normaal gesprek aan kan knopen door de zin te zeggen die hij net gezegd heeft.
Ik ben direct geladen.
Ik zeg tegen hem dat ik aan het genieten ben van mijn avond, dat ik sta in plaats van zit, en dat ik vind dat het geen kankermensen zijn. Ook zeg ik tegen hem dat het gebruik van het woord kanker ontzettend onnodig is en ik vraag hem of hij dat ook niet meer zou willen gebruiken, in elk geval tegen mij niet. Hij voelt zich bezwaard, ik zie dat hij beseft dat hij een heel vreemde actie heeft ondernomen. Maar toch wil hij de situatie redden, hij wil zichzelf verdedigen waarom hij het woord kanker gebruikt. Ik wil zijn waanzin argumenten niet aanhoren. Ik vraag hem gewoon weer te gaan feesten en mij verder met rust te laten. Hierop reageert hij zeer verbaasd en vraagt of hij nu mijn avond verpest heeft. Ik beaam dit.(dit lieg ik, hij verpest mijn avond niet, maar ik wil dat hij zich schuldig voelt voor wat hij heeft gezegd) Hij druipt af, pakt zijn jas en laat door middel van non-verbale communicatie merken dat hij spijt heeft. Op het moment dat hij door de deur heen loopt kijk ik hem na, hij kijkt om en zwaait naar mij. Ook zegt hij er nog iets bij, ik kan het niet verstaan door de muziek, maar als ik mijn lip-lees skills mag geloven was het, het woord “sorry”.
Sorry. Dat woord hoor je vaak, nu hoorde ik het niet. Maar las ik het van iemand zijn lippen.

Nu ik het toch over allemaal persoonlijke ontboezemingen heb.
Ik ben single, en dat vind ik best prima.
Af en toe gooi ik de hengel uit, bij interessante meiden.
En af en toe lijkt het alsof je beet hebt, er wordt aan het lokaas gesnuffeld. Dan vind je elkaar interessant.
Hoe relaxed is dat!
Dan zet ik nog een stapje verder in haar richting en dan krijg je ook leuke reacties:
“Karel, ik vind jou echt een leuke gozer, ik weet zeker dat er een meisje is dat met jou een relatie wil!”
Ai..
Ik ben gewoon veel te lief.
Meisjes willen nou eenmaal een foute gozer hebben, zodat hun gedrag (van de meisjes) altijd meevalt.
Ik ben het tegenovergestelde, en dat trekken ze niet.
Dan maar niet, ik wacht wel op een meisje dat het wel trekt.

Wellicht is dat meisje er volgende week al en dan zal ze duidelijk vermeld staan in de volgende column! 

Tot volgende week!

K.

Deel dit bericht