Schreeuw
Schreeuw dan! Laat maar zien dat je iets kan en toon je bewijsdrift aan de ander maar. Dring het hem op! Laat maar zien dat je ergens trots op bent. Schreeuw je onzekerheden maar op tafel en hoop dat ze reageren zoals jij in je eigen hoofd had voorgesteld. Doe dan! NU!
Soms krijg ik het idee dat mensen zo in het leven staan of zo opgegroeid zijn. Maar als er geschreeuwd wordt, wordt er niet geluisterd. Dat is een situatie die onwenselijk is. Iedereen weet dat luisteren naar een ander een vereiste is om een gesprek te voeren. En dus de mogelijkheid om je onzekerheden ècht met iemand te delen.
Als ik naar mezelf kijk heb ik het meeste geleerd van luisteren en kijken. Voornamelijk naar de non-verbale houding, de stand van de ogen en de energie die iemand met zich meedraagt. Wat elke vrouw volgens mij automatisch doet, en wat ik als extraatje heb meegekregen. Hoera!
Als die ogen, energie en uitstraling niet op mijn vibe aansluiten, weet ik dat ik me zal moeten aanpassen of dat ik beter kan gaan. Allebei is het niet erg. Je er van bewust zijn is een mooie meevaller. Scheelt teleurstellingen. Soms terugkijken naar avonden waarin ik samen was met andere mensen, is daarin een goede training.
Hoe was de energie? Wie stelde de vragen? Wat voor gevoel krijg ik van de mensen met wie ik was? Die analyses kunnen negatief uitpakken, maar ook positief. Gewoon eens terugkijken, maar dan niet op uitzendinggemist. Een reflectie waarin niemand in bescherming wordt genomen. Voornamelijk mezelf niet. Hoe reageerde ik? Waarom zei ik dat toen? Waarom stelde ik die confronterende vraag?
Volgens mij helpt zoiets om ervoor te zorgen dat we niet meer schreeuwen naar elkaar. Iedereen heeft constant een antwoord omdat het gegoogled kan worden. Maar onderzoek jezelf ook, want dat kun je niet googelen. Waarom is die schreeuw nodig, als je ook jezelf beter zou kunnen maken door gewoon te luisteren en te kijken? Gewoon je eigen ego opzij durven zetten, en je eigen verhaal laten rusten. Die ken je toch al uit je hoofd. Dat heb je al zó vaak verteld.
En als jouw schreeuw terecht is, omdat je in nood zit, houdt de schreeuw kort en concreet. Verzand niet in een roep die vervaagt. Blijf standvastig en gebruik je stemgeluid zó dat iemand die schreeuw misschien wel heel erg gaat waarderen, en je zal komen helpen.
Dan kan jij weer luisteren en kijken hoe mooi iemands energie is, en wat voor een prachtige ogen en stemgeluid iemand anders heeft. Leuk!
Tot volgende week,
K.
