In deze tijd hou ik mezelf vast aan Theater en Festival herinneringen. De huidige tijd leent zich daar echt voor.

Mijn eerste echte festival wat ik mee heb gemaakt, waar ik met duizenden mensen samen aan het dansen was, was Mysteryland. Een dancefestival. Ik was 18. Ik ging met mijn broer en zijn vrienden mee. Ik luisterde graag naar trance en hardtrance. Voornamelijk de breaks en de melodieën spraken mij erg aan.

We stonden bij de classics stage met toentertijd mijn favoriete DJ’s Bas&Ram. Samen met de broers Jeroen en Michiel, dansten mijn broer en ik op de muziek en dronken we bier. Tot die tijd was ik nog nooit zo hard uit mijn dak gegaan. Ik voelde mezelf bevrijd. “Zo kan een feest ook zijn!” Ik ging eindelijk eens naar zo’n festival. Ik had daar naar uitgekeken. Het is een herinnering die mij altijd bij zal blijven.

Op theatergebied heb ik heel veel prachtige herinneringen. Maar twee komen direct in mijn gedachten naar boven. De eerste is mijn ontmoeting met Youp van ’t Hek. Om de een of andere reden, met intens veel geluk, kwam ik in dezelfde straat te wonen. Hij werd gewoon mijn buurman! Dit is niet normaal!

Het was oud en nieuw. Vrienden van mij waren bij mij thuis, en er was een bescheiden feestje bij mij. Vuurwerk had Roel meegenomen, want zijn vader verkocht vuurwerk. De anderen hadden bier en wijn meegenomen. Het was gezellig. De klok van 12 kwam eraan en we stonden al buiten klaar met de champagne. De glazen waren gevuld en er werd getoast. Gelukkig nieuwjaar!

Opeens kwam er een lieve en niet al te grote man met een bril naar ons toegelopen. Hij schudde ons de hand en zei: “Gelukkig nieuwjaar jongens.”
Mijn vrienden vertelden mij achteraf dat ze hun hand voorlopig niet meer zouden wassen.

Twee weken later durfde ik het aan om hem in de straat aan te spreken. Dat gesprek ging over het zijn van cabaretier en dat ik dat ook wilde worden en hoe ik dat het beste kon gaan doen. Na ons gesprek nodigde hij mij uit om een keer met hem mee te gaan. (WAT!?) Zo gezegd, zo gedaan. Ik belde bij hem aan en hij zei de geweldige woorden: “AH! De concurrentie uit de straat!”. Ik lachte hardop en het ijs was voor altijd gebroken.

De andere herinnering was met Soundos. Met haar ben ik jarenlang op theatertour geweest. Geweldige tijd. Met haar maakte ik onbeschrijfelijk mooie avonturen mee, en zo ook eentje in Antwerpen. Daar dineerde ik met Theo Maassen, een vriend van Theo en uiteraard Soundos in een restaurant. Tijdens de wandeling terug naar de comedyclub liep ik naast Theo die het een goed idee vond om hand in hand te lopen, en zo de belgen nog verder in de war te brengen. Viel Theo Maassen ook op mannen? Ik zweefde een beetje.

Onderweg had ik het met hem over zijn afgelopen show. Metallerespect. Waar ik twee keer naar toe was geweest. Ik vertelde hoe hij in die show een stukje deed, wat mij helemaal omver had geblazen. “Mensen weg”. Ik deed zelfs een stukje eruit. Theo deed alsof hij het nog nooit gehoord had en we lachten er samen om. Alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Haha.

Dan om het af te sluiten mijn mooiste festival ervaring tot nu toe: Sensation White 2015 “The Legacy” in de Amsterdam Arena. Samen met neef Daan en vriend Sevan. Ik heb het tranentrekkende stuk al eens gedeeld maar hoe het daar voelde was echt als een totale explosie van alle emoties die er bij iedereen volledig mochten zijn. Zie hier https://www.youtube.com/watch?v=8eHmGgs-LMo

Net voor dit stuk stonden we een kwartier op het veld. Zo kregen we het gevoel het beste mee, maar dit hadden we uiteraard nooit verwacht. Het is om te janken zo mooi. En elke keer als ik het aan Daan en Sevan zeg voelen ze direct dat gevoel weer. Het was magisch.

Zo lekker om in deze quarantaine-tijd deze prachtige momenten te kunnen herbeleven. En dan te beseffen wat een ontzettend leuk leven ik heb, en al heb gehad. Dit in samenwerking met alle lieve en leuke mensen om mij heen, in mijn familie, relatie, vrienden en kennissen. Geweldig!

Hou je goed allemaal en hou nog effe vol.

Ik hou van jullie!

Tot volgende week,

K.

Deel dit bericht