Zoveel vrouwen zijn zo ontzettend mooi, zo ontzettend grappig en zorgzaam en zo lief, dat ze vergeten dat ze zichzelf ook leuk mogen vinden. Het is de eeuwige onzekerheid die hen constant parten speelt. Ik ben ook wel eens onzeker, en probeer dat snel weg te relativeren. Maar een prachtige vrouw heeft dat misschien wel twee keer zo erg!

‘Zie ik er wel leuk uit?’
‘Durf ik wel te lachen?’
‘Waarom hou ik ervan om alles te contrasteren?’
‘Wat is contrasteren eigenlijk?’
‘Wel jammer dat het zulk weer is hè? Hadden we beter daar kunnen zijn.’

Lieverds. Jullie zijn zo ontzettend leuk! Jullie verdienen gejuich! Maar van dit soort dingetjes krijg ik wel een beetje jeuk. Op heel veel vragen weet je al het antwoord. Ik snap dat die bevestiging een must is, maar die kan je ook bij jezelf vinden. En dat laatste zinnetje hoef je gewoon nooit te zeggen. Dat is puur een gevoel oproepen bij mensen waar niemand echt op zit te wachten. Anders had iemand wel voorgesteld: ‘Zullen we toch naar daar gaan?’. Geen drama, klaar.

Want je ziet er prachtig uit in je mooie jurk. Je haren dansen erbij alsof ze de zomer zijn. En als je lacht dan wordt iedere straat nog net een stukje mooier. Er hoeft geen contrast gemaakt te worden, want het moment wat je nu beleeft is te mooi. Leef in het momentum. Kijk naar jezelf en weet dat je echt wel een knappe, lieve en slimme vrouw bent. Want dat weet je echt wel.

Je weet veel beter hoe je sociale frictie aan kan pakken. Je weet al ver van tevoren dat hij je leuk gaat vinden, en hoe jij daarop zal reageren. Je weet allang hoe jij je woonkamer zou gaan inrichten als je een super gezellig woninkje had in het centrum van Amsterdam waar nog helemaal niks van de Dille en Kamille of van de Xenos in staat. Je hoeft echt niet altijd te winkelen, maar je vind het wel heel leuk en het liefst doe je dat alleen.

Zie je wel! Daar kan je het opeens wel! Alleen winkelen! Daar heb je puur je eigen bevestiging nodig. Ja je kan natuurlijk een foto sturen naar je vriendinnen die er dan iets over zeggen, maar daar ga je eigenlijk toch niet echt naar luisteren. Luister naar jezelf! Leer jezelf kennen! Want bevestiging is lekker!

Want jij als knappe, lieve vrouw denkt natuurlijk nu; “Ja, Karel. Kan je wel zo’n grote mond over mij hebben, maar jij dan met je schrijfsels!? Jij bent ook onzeker!” Nou lieverd, dat klopt! Daarom ben ik ooit op een podium geklommen en bedacht ik columns te gaan schrijven. De enige vorm van bevestiging vragen die bij mij en bij de ontvanger iets positiefs kan opleveren.

“Ik hoop een lach, ik hoop je te raken.
Dat ik bij jou een vlammetje mag maken.
Dat je naar me kijkt en iemand aantikt, heel zacht.
En zegt; dat is die jongen die me aan het lachen bracht.
Lieve knappe vrouwen, lach alsjeblieft lief.
Dan maak jij, de wereld, ontzettend positief.”

Tot volgende week,

K.

Deel dit bericht