Wegomlegging
Loop door Antwerpen en zie het bord ‘wegomlegging’.
Ik lach.
Die Belgen zijn echt gek.
De eerste gedachte die bij het woord ‘wegomlegging’ bij mij opkomt is een liquidatie die op de midden op de weg heeft plaatsgevonden. Terwijl het woord ‘wegomlegging’ in het Nederlands ‘omleiding’ betekent.
Maar ‘wegomlegging’ vind ik wel een mooi metafoor voor mijn huidige situatie.
Mijn bijbaantje in de horeca is ten einde.
Mijn huisgenoot/neef/vriend vertrekt morgen naar New York.
Mijn studie zal in 2016 ten einde zijn.
Dan kan men met recht spreken over een ‘wegomlegging’.
Mijn baantje heeft mij drieënhalf-jaar heel veel plezier gegeven.
Maar na deze periode weet ik wat het is en wordt het tijd om verder te kijken.
Maar ik zal er zeker regelmatig een biertje komen drinken of een bloemkool-broccoli soep eten.
Over mijn naar New York vertrekkende neef heb ik het twee maanden geleden uitgebreid gehad. (Column: http://karelscolumn.nl/twee-maanden1/)
De nieuwe huisgenoot/vriend heeft de sleutels inmiddels al in bezit en heeft de rolmaat al meerdere keren gebruikt.
Qua inrichting in het huis gaat er niet veel veranderen. Wellicht komt er nieuw bestek. Fijn!
Mijn studie zal tot vreugde van mijn ouders ten einde zijn in het jaar 2016. Maakt niet uit hoe, maar het zal zo zijn. Dat is misschien wel de grootste wegomlegging die eraan gaat komen. Daarom heb ik er nog een leuke vier maanden voor.
Wel fijn om zo even te relativeren hier vanuit Antwerpen. Maar waarom zit ik hier? Mijn partner in crime van “Relax, Lounge and Enjoy Life” Lesley, doet hier auditie voor de kleinkunstacademie. Ik vier voornamelijk vakantie en hou Lesley gezelschap. Heel erg leuk.
Als ik even afstand neem van mijn eigen realiteit en woonsituatie kijk ik met een frisse blik. Dan zie ik opeens duidelijk dat er een ‘wegomlegging’ in mijn leven plaats gaat vinden. In Antwerpen lach ik veel. Het is een stad met mooie straatnamen: ‘Klapdorp’, ‘Kipdorpvest’ of ‘Jodenstraat’ is hier heel gewoon.
Maar niet alleen de straatnamen zijn hier mooi. Ook de gebouwen, de breed opgezette straten, de mensen en dat allemaal in een heldere blauwe lucht met een vrolijk schijnende zon.
De dagen gaan hard.
We zijn hier nu al vier dagen en elke dag geeft zoveel indrukken dat er bij ons geen besef meer van tijd is. Dat is zo lekker. Dan heb je echt een vakantiegevoel. We eten, we drinken, we lachen.
Zelf proberen we het Vlaamse accent ook wat beter onder de knie te krijgen. We weten inmiddels wat een ‘koude pla’ betekent (koud bord eten) en kunnen al foutloos aan het kassameisje vertellen dat we geen ‘tieketje’ nodig hebben (bonnetje).
‘Subiet gaat u nog volledig Vlams klappen. Dat kan toch nie de bedoeling zijn eh? Ge zijt enen Hollander en die gaan dat nie kunnen eh!? Das zeker en vast. Ah voila. Daar zalt ge em hebben, das onzeren bompa. Die heeft daarginder net een pintje gehaold. En gaat nu op kot. Tis morgen weer vroeg eh!? Ca, va. Tis goe zo.
Tot volgende week,
K.
