Wonderfool
Dagen waarop elke beslissing die ik neem net even verkeerd uitpakt.
De zinnen die ik begin een totaal andere kant op gaan dan ik eigenlijk wilde.
Goede bedoelingen die strandden in een totale deceptie.
En dan boos zijn om al die dingen die net even niet willen lukken.
Iedereen kent het wel.
Ik was boos. Het sloeg helemaal nergens op. Ik was bij de dokter geweest, had wat medicijnen gekregen en mijn lichaam reageerde erop alsof een regisseur net gaat beginnen met het aanpakken van een cabaretier op zijn geschreven teksten. Puur mentaal, totaal niet fysiek. Maar wel alles op z’n kop zetten. Er werd gewoon gefuckt met mijn gedachten. Alles werd door elkaar heen geschud zonder dat ik er grip op had. “Oke dacht ik. Zal er vast bij horen. We gaan er gewoon doorheen Karel, kom op jongen!”, fluisterde ik in mezelf.
Om mezelf af te leiden speelde ik samen met mijn vriendin een live-quiz op mijn telefoon. Dat zal vast wel helpen. De eerste drie vragen hadden we goed! We lagen op koers! Opeens werd het beeld gefreezed en stopte het spelletje. Godverdomme! Waarom is dit nou weer! Ik legde mijn telefoon weg en ging moedeloos op mijn buik liggen. Mijn hoofd diep verstopt in het kussen. De hand van mijn vriendin aaide mij rustig over mijn rug. Terwijl ze lieve dingen tegen mij zei.
Even wat boodschappen doen dan! Laat me maar alleen gaan schat. Dat is beter. Dan kan ik weer wat zelfvertrouwen kweken, koop ik wat lekkere dingen. Helemaal goed. Weet je nog niet wat je wil hebben? Geen probleem, dan app je dat zo goed? Ok. Afgesproken. Aangekomen in de supermarkt voel ik een irritante vibe. Jochies van een jaar of veertien zijn aan het klieren, en drijven de manager van de winkel tot wanhoop.
Ze hebben vrienden die in de supermarkt aan het werk zijn. Een van de jochies is ook duidelijk verliefd op een van de kassameisjes want hij irriteert haar totaal. Ze lacht wel, maar eigenlijk denkt ze gewoon: “Gast, doe niet zo dom. Ik zou je misschien wel leuk kunnen vinden maar je wordt nu per seconde steeds vervelender. Hou gewoon op.” Vet irritante sfeer. Daar loop ik dan. Zonder mandje. Want ik kan het wel effe snel doen, toch? Twee handjes. Gaat helemaal goed. Lekker Karel! Effe weer dat zelfvertrouwen pakken. Fuck die gassies.
Mijn telefoon trilt. Ze stuurt dat ze pizzabroodjes wil en triple-biertjes. Ik loop naar de bakkerij en zie geen pizzabroodjes. Daarna loop ik naar de biertjes en zie geen triple meer van haar merk, uitverkocht. Ik begin gek te worden. Die jochies van veertien lopen weer langs en hebben kansloze gesprekken en laten af en toe een waanzin-schreeuw horen. “Hou je bek, denk ik.” Ik dool als een totale zombie door de winkel en pak voor mezelf ook een sixpack 0.0% Radler. Om de medicijnen niet te fucken. Ik merk dat ik veel te veel dingen in mijn handen heb. Ik strompel met overvolle handen richting een mandje en laat het zachtjes erin vallen.
Eindelijk aangekomen bij de kassa leg ik mijn spullen op de band. Ik leg mijn beurtbalkje neer en klaar. Rust in het koppie nu! Maar dan bedenkt de man achter mij dat het handig is om mijn eerste beurtbalkje alvast op het beurtbalkje gleufje te leggen. Waarom!? Waarom gebeurt dit allemaal!? Godverdomme! Die gastjes van veertien komen weer met de caissière kloten. Ik wil hier weg, denk ik! Tering! Naar buiten! Met een overvolle boodschappentas loop ik de regen in. Onderweg word ik bijna aangereden door een fietser. Ze ziet me allang lopen, maar toch rijdt ze door.
“Sorry!”, liegt ze.
“Super”, zeg ik.
Tering! Wat de fuck!
Ik ben bijna thuis. Godverdomme. Kom op! Nog effe.
Straks lekker die 0.0% radler. Mag zij een echt biertje drinken. Drinken we samen ‘bier’.
Ik loop naar boven en zet de boodschappentas neer.
We pakken uit en zien dat ik radler met alcohol heb meegenomen.
Nee!! Godverdomme!!
Ik ben radeloos en plof neer op bed.
“Niks werkt!”, zeg ik.
“You are wonderful”,“zei ze.
“I am a wonderfool”, zeg ik.
Ze lacht, maar zegt verder niks.
Ze keek me diep in de ogen aan en we voelden direct dat het goed was:
“Wonderfool”
Tot volgende week,
K.
