IMG_0055

Zonder besef van tijd

De mooiste momenten gedurende mijn leven zijn de momenten waarop ik geen besef van tijd heb. Dat ik niet bezig ben met allerlei gedachtes in mijn hoofd, dat er geen horloge om mijn pols zit en dat mijn telefoon niet in mijn broekzak trilt.

Dat het niet uitmaakt hoe laat het is, wat er allemaal om mij heen gebeurt, omdat ik gewoon geniet. Morgen is morgen.

Om bij het ‘zonder besef van tijd’-gevoel te komen zijn er een aantal zaken die op orde moeten zijn; goed slapen, goed eten, vrije tijd en een temperatuur waarbij je net een vest nodig hebt.
Dan zijn de opties legio, en ligt het aan impulsen hoe het ‘zonder besef van tijd’-gevoel geactiveerd wordt. Ik kan mij ontzettend verliezen in een boek wat mij inspireert en verslind de bladzijdes. Of ik zie mijn vrienden op een willekeurige locatie en breng met hen de gehele dag door. Of ik kijk een film waarbij ik mij volledig kan inleven in de hoofdpersoon. Ik helemaal met hem/haar meeleef en drie keer huil tijdens emotionele momenten. Of ik hoor prachtige muziek en maak op de fiets volledig zelf bedachte choreografieën waardoor ik in extase raak. Of ik lig bij haar in bed en kan haast niet bevatten wat voor fantastische momenten er allemaal met ons aan het gebeuren zijn.
Ik geniet zonder grenzen, omdat ik niet bezig ben met de tijd.

Tijd.

Tijd is iets ongrijpbaars wat heel veel mensen toch willen beheersen. Afspraken worden gemaakt op tijd, je lichaam verandert door tijd en aan het einde is je tijd gekomen.

Ook bij begrafenissen of crematies heb ik heel vaak totaal geen besef van tijd. Ik zit even in een totaal andere wereld. Het is het gevoel van overgave aan iets waarvan ik weet dat het uiteindelijk de enige optie is. Bevrijdend.

Overgave geeft mij dus het ‘zonder besef van tijd’-gevoel. Mezelf overgeven aan situaties die mij in vervoering kunnen brengen, of mij mezelf laten verliezen. Heerlijk is dat.
Gebruik ik dan drugs? Nee. Want dat heb ik niet nodig. Ik hoef mijn wangen/tong niet kapot te kauwen, of mijn huissleutels zo nu en dan naar mijn neusgaten te brengen. Mijn pupillen zijn groot genoeg en mensen knuffelen vind ik in het dagelijkse leven ook leuk. Ik neem een biertje, wijntje en soms een likeur. Een cortado met daarnaast een spa rood is ook heerlijk.

Het gaafste vind ik het ‘spontane-zonder besef van tijd’-gevoel. Niet door middel van hulpmiddelen die opvallend zichtbare bijwerkingen hebben. Die bijwerkingen heeft iedereen al genoeg zonder die rotzooi.
Dus loop ik vanavond over het strand. Kijk naar de zee en geef me over.
Ik luister naar de golven en zie de witte koppen.
Ik verlies mezelf en win van de tijd.

Tot volgende week,

K.

Deel dit bericht