Zweten
Jongens toch! Wat ben ik ongelofelijk blij met dit weer. Eindelijk kijk ik niet meer onder mijn oksels. Die plekken heeft iedereen nu namelijk. Zo lekker. Hoef ik daar in elk geval niet meer onzeker over te zijn. Godverdomme wat lekker. Ik ga dat ook gewoon doortrekken in de rest van mijn leven. Nou en. Ze zijn inderdaad kut, mensen kunnen iets zien. Maar blijkbaar is mijn lichaam goed in het uitscheiden van onzinnige zaken. Dus blij!
Potverjoppe. Het weer, jongens. Het weer! Om drie uur ’s nachts zwetend wakker worden op vier hoog met een plat dak. Ik moet zeggen dat ik dat in mijn gehele leven nog niet heb meegemaakt. Dat ik de keuze heb gemaakt om op de bank beneden te gaan liggen om te hopen op iets van verkoeling. Jongens toch! Wat geniet ik van de zomer in eigen land! Wat geniet ik ook van de mensen die nu zeggen: “Waarom zou ik nog weggaan? Ik heb hier in eigen land ook al vakantieweer!” Ik ben daar zo ontzettend blij mee!
Want we kennen ze allemaal! “In Nederland hebben we nooit zomers!” “Nou ik mag hopen dat het op vakantie dan mooi weer is!” “Dan zul je net zien, zijn wij weg, wordt het hier mooi weer en is het daar niks.” Oh wat ben ik blij met dit weer. Lekker allemaal de mond gesnoerd. Maar dan komt natuurlijk het volgende heikele punt. “Och wat is het warm! Waarom is er geen airco? Wie heeft dit verzonnen, Jezus!”
Lief mens. Pak een Orangina, kijk naar de Tour de France en pak een woordzoeker. Je bent gewoon in la douce France. Zet nog een Franse chanson aan en de wijn met een stokbroodje Paturain komt vanzelf naar je toegefietst. Potverdikkie lekker! Ik zet al bijna de televisie aan om de laatste bergetappe te gaan bekijken. Dat relativeert ook lekker hoor. Lig jij op je bank te kijken naar gasten die zich helemaal het schompes fietsen in deze warme temperaturen. Het kan altijd erger lief mens!
Want boven mijn huis zit denk ik een wespennest. Vaak krijg ik de geel-zwarte sfeerverpesters in mijn huis als ‘verkenner’. Die gasten zijn zo dom. Ze knallen steeds met volle kracht tegen het raam aan, om als een soort superman daardoorheen te breken. Uit zelfbescherming doe ik alle ramen wagenwijd open om ze de kans te geven het pand weer rustig te verlaten. Meestal duurt dit nog een leuke tien minuten voordat ze begrijpen dat een luchtrooster aan de bovenkant van het raam hen echt niet de terugtocht naar het nest zal verschaffen.
Die gasten zetten ook keihard hun angel in op het raam, om het raam te bestraffen van het niet doorlaten van zijne ‘koninklijke wespheid’. Wat een sukkels. Ik hoop maar dat ze iets goeds doen voor onze maatschappij, want ik vind het maar onruststokers. Goed lieve mensen! Terug naar het zweten! Ik ga lekker kijken hoe gasten aan het zweten zijn op een fiets, in de wetenschap dat ik samen met jullie ontzettend veel zweet en die plekjes onder mijn oksels even vergeet.
Tot volgende week,
K.
