Chronisch
“Ey killie, check die kankervette scooter! Hopi nice mangg. Ik ga sparen voor die doekoes”
Prima uitingen. Ik vind straattaal wel spannend. Hoewel ik zou gaan voor ‘chronischvette scooter’. Lijkt me net wat liever. Misschien iets minder straat, maar wel een lekkere oplossing! Even wat minder met die dodelijke ziekte! En chronisch klinkt ook lekker. Het heeft wellicht een associatie met de ziekte, maar de ziekte wordt in elk geval niet genoemd! En als je chronisch een aantal keer achter elkaar zegt denk je toch weer even aan de Groningers. Want die hebben chronisch last van gas.
Chronisch klinkt ook als een soort schoonmaakmiddel voor in de badkamer. “Karel misschien is het handig als je na het douchen, de douche even schoonmaakt!” “Hoe dan?” “Gewoon, je pakt de Chronisch, wrijft even drie keer over de douchekop en de kranen en klaar ben je!” Ik zie de reclame ook al voor me: “Chronisch! Omdat je het blijft doen!”
Of een soort ei. “Hebben we vandaag scharrel, vrije uitloop of chronische eieren?” Dat klinkt wel alsof ze eerst in een laboratorium zijn geweest om daarna pas in een eierdoos te verdwijnen. Die eieren zijn vast fucking duur. Ze veroorzaken een chronisch geldprobleem.
Chronisch, leuk woord. In mijn leven ben ik chronisch positief. Omdat negatief zijn alleen maar energie uit je leven trekt. Sommigen vinden het zijn van chronisch negatief ontzettend lekker. Ik ben benieuwd of je dan wel eens blij kan zijn om iets. Dat je iets behaald hebt in je leven en dat je opeens blij bent. Volgens mij heeft het gewoon te maken met chronische angst.
Chronische angst om jezelf te laten zien aan mensen, en daarom ervoor kiezen om keihard te roepen dat alles kut is. Ik ben chronisch positief. Dus ik ben aan het roepen dat alles fantastisch is. Maar gelukkig kan ik mezelf ook relativeren en denken. “Nou, die keuze die je toen gemaakt hebt Karel, die was niet zo positief.” Maar daar lering uit trekken en doorgaan met een positieve insteek? Absoluut.
Dus chronisch negatieve mensen. Blijf ook die andere kant tonen! Ik zit er over te fantaseren om misschien een chronisch negatief park te maken. “Onkruidhof” zou ik dat dan noemen. Dat je lekker met z’n allen naar steeds verder groeiend chronisch-onkruid kan kijken en je daar kapot aan gaat ergeren. Dat er ook een bordje bij elk onkruidperk staat met de tekst: “Dit is een chronisch gebed zonder end. Dit onkruid gaat nooit meer weg. Want onkruid vergaat niet.”
“Onkruidhof”. Dat er dan voor de ingang een hangplek is gemaakt voor een aantal straattaal-gebruikers, die het ontvangstcomité van het Onkruidhof zijn.
“Ey killie check die chronisch neggie chappies hiero. Ze gaan die onkroedoe-offoe in! Die ene chickie heeft echt wel een chronischvette scooter. Ik hoop dat ze me wil balle! Mijn tollie is ready!”
Dat mensen dan naar binnen lopen en verwelkomd worden door een groot spanddoek:
“Welkom in Onkruidhof! Leuker willen we het absoluut niet maken. Wel chronisch negatiever!”
Tot volgende week,
K.
