Mijn frustratie is gehoord, precies een jaar (!) later, maar er is eindelijk iets gebeurd!

Op veertien februari tweeduizend veertien (kan ook 2014, maar tweeduizend veertien zijn 2 woorden) schreef ik mijn zevende column genaamd “Ik maak de regels niet meneer”. In deze column vertelde ik over mijn ergernis bij het beëindigen van mijn lidmaatschap bij een sportschool.
Het lid worden van de sportschool was uitermate simpel en ging heel vlot, echter, het beëindigen van het lidmaatschap werd mij haast onmogelijk gemaakt, waardoor ik de maandelijkse kosten bleef overmaken zonder gebruik te maken van de faciliteiten.

Precies één jaar later lees ik in de krant dat de sportschool wordt aangesproken op zijn klantvriendelijkheid door de Autoriteit Consument & Markt. De sportschool zou ‘onsportief handelen’ en dat is tegen de regels. Zeker voor een sportschool, die moet qua sportiviteit toch het goede voorbeeld geven!?
BAM! In your face, sportschool. Lik op stuk!
De reactie van de sportschool is tekenend: “De uitspraak is helder”.
Die boeven weten heel goed wat ze gedaan hebben. Dat is helder! Bewust mensen geld aftroggelen! Maar gelukkig is daar nu een halt toe geroepen, wat bij mij tot grote vreugde heeft geleid.

Waar ik ook heel blij van werd, is dat er nu een opleiding bestaat tot het worden van een herder. Nog een keer. Er bestaat gewoon een opleiding voor het worden van een herder! Die ook nog eens rete-populair schijnt te zijn!
Dus geen romantische, zelf gefabriceerde wandelstok, oude strohoed en wandelingen op het gevoel, maar gewoon twee jaar in de schoolbanken! De huidige herders vergrijzen en het zijn van herder vraagt nogal wat professionaliteit. Het is niet alleen maar achter een kudde aanlopen. Je moet expertise bezitten over ecologie, natuurbeheer, omgaan met publiek en het aan je binden van vrijwilligers en activiteiten.

Omgaan met publiek! Interessant! Hoe moet ik dat voor me zien?
Dat er tussen de herders onderling wedstrijden worden georganiseerd wie de beste herder is? Dat op die wedstrijden publiek afkomt en dat je met dat publiek, nadat je de studie succesvol hebt afgerond, om kan gaan? Ik vind het mooi.
Wat minder mooi is, is dat door deze ontwikkeling zeer waarschijnlijk de ongeschoolde Duitse Herdershond zal gaan verdwijnen. Die zullen op cursus moeten waarin ze getoetst worden of ze wel de juiste competenties bezitten om aan jouw zijde te mogen ‘herderen’. Professionalisering op elk gebied.

Zo ook met het gehoor. Ik las de volgende zin: “Dagelijks merken veel mensen dat ze moeite hebben om gesprekken te volgen. Ze horen de spreker wel maar verstaan niet goed wat er gezegd wordt”. Dat heb ik ook! Ik kan gratis meedoen met een onderzoek naar nog betere hoortoestellen met nog meer draagcomfort. Maar dat doe ik niet. Ik ben niet doof. Sportscholen zijn wel doof, selectief doof.

De Wikiliekse Wiki!
Met deze week:
“Familieschaak”

Familieschaak is een term uit het schaakspel, waarbij een schaakstuk een dubbele aanval uitvoert op zowel de koning als een toren of dame.
Ik ben de laatste tijd veel aan het schaken, heerlijk spel.
Deze familieschaak-zet is een van mijn meest favoriete zetten. Ook in het dagelijkse leven kan je soms een familieschaakje spelen. Dat je op het hoogste doel inzet en je weet dat je die (nog) niet gaat halen, maar dat je door de hoge inzet er zeer waarschijnlijk steeds dichterbij gaat komen.

Kijk maar naar die sportschool! Het duurde dan wel even voordat er iets gebeurde, maar die klantvriendelijkheid is er nu toch echt gekomen! Of ik nu ook terugga naar de sportschool?
Nee.

Tot volgende week,

K.

Deel dit bericht