Wat een intens warme ontvangst van mijn uitdaging en dus mijn 1e column van dit jaar. Heel veel “likes” en positieve reacties, heel gaaf. (hoe kom ik hier overheen???)
Gelukkigerwijs heb ik niet zoveel “likes” als de foto’s met: witte boventekst, beeldspraak foto, witte ondertekst. En ook niet zoveel likes als bij de vines filmpjes die niet meer van Facebook zijn weg te slaan. En gelukkig heb ik ook geen reacties gekregen die bij die vines filmpjes worden neergezet. Waarin mensen getagd worden met soms een korte reactie erbij. Als ik zo’n filmpje kijk zit ik meestal op de wc, en dit soort reacties passeren dan de revue:

– Coby der Stollenbes. Check deze man, hij is 1 gekke man
– Pleuni Hostermaat, Hij zegt 177 net zoals je vader
– Michael van de Batemolen zegt: “ Haha, ik ga stuk hier, geef me plakband”

Deze shit lees ik expres zodat het poepen minder lang duurt.

Wat ook helemaal te gek was deze week, was dat mijn column op de radio is geweest. Keertje iets uitproberen op internet en Facebook, en direct de radio op, tuurlijk!
Ik mocht op radio 6fm mijn verhaal doen, en ik was zeer vereerd. Heel gaaf om te mogen doen, en ook het liedje dat daarvoor werd gedraaid paste helemaal in mijn straatje. Spin Doctors – Two princes. Lekker nummer. Heel tof om daar ook mijn volkomen mislukte imitatie van de dartsscheidsrechter te mogen doen. Die man blijft enig in zijn soort.

Deze week heb ik een feit, wat ik eigenlijk van tevoren al had kunnen weten, weer eens bevestigd gekregen. Vrouwen die allerlei heersende problemen aangeven en daar mee zitten, en dat jij als man daar stante pede de oplossingen voor gaat geven. Jij relativeert de boel tot in het detail zodat je door kan met de leuke zaken zonder al te veel stil te staan bij de minder leuke shit. Zoals mijn Nederlands leraar van mijn middelbare school het zo mooi kon verwoorden: “Doe het niet”.
Je verliest de sympathie, het is einde gesprek want je “begrijpt” de vrouw niet.
-Leermoment-
Pas als ze echt aan je vragen wat ze moeten doen, advies geven. Maar ook dat advies niet van de toren gaan schreeuwen want dan kan je weer van voor af aan beginnen.

Ook hoor je, wanneer je begint met een uitdaging zoals 52 weken een column schrijven, allerlei opmerkingen van mensen:

– Komt dit nu in je column?
– Luister Karel, allemaal leuk en aardig maar ik wil dit niet teruglezen in je column.
– Wat jij schrijft is geen column, het heeft geen mening, je bent niet spitsmondig en het heeft geen conclusie.

Prachtig, zulke reacties. Ik ben er blij om.
En wat betreft het laatste punt: “Het zal me jeuken of ik in mijn (1e!) column te weinig een mening vertolk, dat ik niet spitsmondig genoeg ben en dat het zelfs geen conclusie bevat.
Ik doe wat ik leuk vind, en als dat niet binnen het plaatje “column” past dan is dat zo. Ik noem het zo omdat ik het zo noem en verder is iedereen zijn eigen mening vrij, punt.

Ik geniet enorm van het programma Wie is de Mol. En met name van de heer T. Gernandt. Wat een heerlijke vent is dat, fantastische emoties, mooie teksten en excentrieke handbewegingen. Ik zal niets van de inhoud van het programma prijsgeven, maar als je plezier wilt hebben, kijk en luister goed naar deze gast.

Gisteren is mijn computer kapot gegaan. Hij wilde niet meer opstarten en ik zat al gelijk in de rats hoe ik dat zou kunnen oplossen. Ik weet namelijk helemaal niets van computers, en daarbij kwam, ik moest mijn column schrijven! Ik een afspraak bij de Apple store gemaakt en vandaag om 12 uur kon ik terecht. Ik liep met een broodje naar binnen en vroeg de dienstdoende wachtkamersurveillant of ik mijn broodje binnen mocht opeten. Hierop reageerde hij: “ Ja natuurlijk, het is de Apple store, hier mag alles”. “ Honden, geiten, zelfs bejaarden mogen hier naar binnen”… Ik dacht: OK
Dus, als je een keer iets ludieks wilt doen, doe het in de Apple store, want daar mag alles.

Al concluderend kom ik erop uit dat er geen conclusie is. Want niet elke tekst bevat een conclusie. Simon Carmiggelt had het waarschijnlijk allemaal anders bedoelt, daarom heten zijn stukjes ook kronkels. Ik hou het bij column.

Tot volgende week,

K.

Deel dit bericht